2.SPOŁECZNOŚĆ - JAKA I Z KIM?

Tekst przewodni: Ps 25,14

„Społeczność z Panem mają ci, którzy się go boją, On też obwieszcza im przymierze swoje.” (Ps 25,14 BW);

„Jahwe darzy przyjaźnią tych, co się Go boją, i poucza ich o swoim Przymierzu.” (Ps 25,14 BP).

1. Co Biblia mówi o dążeniu Stwórcy do społeczności z człowiekiem? 1 Moj. 17:1-2; Mich 6:8; 1 Kor 1:9

„Kiedy Abram liczył dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Jahwe i powiedział do niego: - Jam jest Bóg Wszechmogący. Postępuj zawsze według mojej woli i bądź doskonały. Ja chcę bowiem zawrzeć przymierze z tobą i rozmnożyć cię niezmiernie.” (1 Moj 17:1-2 BP);

„A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Pan i rzekł do niego: «Jam jest Bóg Wszechmogący. Służ Mi i bądź nieskazitelny, chcę bowiem zawrzeć moje przymierze pomiędzy Mną a tobą i dać ci niezmiernie liczne potomstwo». (1 Moj 17:1-2 BT);

„A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał się Pan Abramowi i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący, trwaj w społeczności ze mną i bądź doskonały! Ustanowię bowiem przymierze między mną a tobą i dam ci bardzo liczne potomstwo. (1 Moj 17:1-2 BW);

„Kiedy Abram miał już dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się we śnie Jahwe i powiedział: Ja jestem Bóg Wszechmocny. Chodź zawsze drogą, którą ci wskażę, i bądź sprawiedliwy. Chcę bowiem zawrzeć z tobą przymierze i obdarzyć cię bardzo licznym potomstwem. (1 Moj 17:1-2 BR);

„A gdy już było Abramowi dziewięćdziesiąt lat i dziewięć lat, ukazał się Pan Abramowi, i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący; chodź przed obliczem mojem, a bądź doskonały. A uczynię przymierze moje, między mną i między tobą, i rozmnożą cię bardzo obficie. (1 Moj 17:1-2 BG).

„Wskazano ci, człowiecze, co dobre i czego Jahwe żąda od ciebie: jedynie, byś strzegł sprawiedliwości, ukochał miłosierdzie i żył w pokorze wobec Boga swego.” (Mich 6,8 BP);

„Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem.” (Mich 6,8 BW);

„Wierny jest Bóg, który powołał was do wspólnoty ze swoim Synem Jezusem Chrystusem, Panem naszym.” (1 Kor 1,9 BP)

„Wierny jest Bóg, który was powołał do społeczności Syna swego Jezusa Chrystusa, Pana naszego.” (1 Kor 1,9 BW).

2. Na czym oparta jest nasza społeczność z Bogiem? Mat 22:37; Ps 25:14; Joz 22:5

„On zaś odrzekł:

- 'Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca i z całej duszy' i wszystkich myśli.” (Mat 22:37);

„Jahwe darzy przyjaźnią tych, co się Go boją, i poucza ich o swoim Przymierzu.” (Ps 25,14 BP);

„Pan przyjaźnie obcuje z tymi, którzy się Go boją, i powierza im swoje przymierze.” (Ps 25,14 BT);

„Społeczność z Panem mają ci, którzy się go boją, On też obwieszcza im przymierze swoje.” (Ps 25,14 BW);

„Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im.” (Ps 25,14 BG);

„Starajcie się tylko wiernie wypełnić nakazy i prawa, które dał wam Mojżesz, sługa Jahwe: miłując Jahwe, waszego Boga, krocząc zawsze wszystkimi Jego drogami, zachowując wszystkie Jego przykazania, trwając w łączności z Nim i służąc Mu z całego serca waszego i z całej duszy waszej.” (Joz 22,5 BP).

„Starajcie się tylko usilnie, aby wypełniać przykazanie i prawo, jakie nadał wam Mojżesz, sługa Pana, abyście miłowali Pana, Boga waszego - i chodzili wytrwale jego drogami, abyście przestrzegali jego przykazań i lgnęli do niego - i służyli mu z całego serca swego i z całej duszy swojej.” (Joz 22,5 BW).

3. Co Słowo Boże mówi o społecznych potrzebach człowieka? Omów krótko różne aspekty samotności. 1 Moj 2:18.22.23; 1 Król 19:14; Kazn. 4:8-10; DzAp 2:41-47

„I rzekł Jahwe-Bóg:

- Niedobrze, by człowiek był sam; uczynię mu pomoc, jak gdyby jego odpowiednik.” (1 Moj 2,18 BP);

„Potem rzekł Pan Bóg: Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego.” (1 Moj 2,18 BW);

„Z żebra wyjętego z człowieka ukształtował Jahwe-Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka. (23) A człowiek powiedział: - Teraz to jest kość z kości moich i ciało z ciała mojego! Ona zwać się będzie mężową, ponieważ z męża jest wzięta.” (1 Moj 2,22.23 BP).

„Wtedy rzekł człowiek: Ta dopiero jest kością z kości moich i ciałem z ciała mojego. Będzie się nazywała mężatką, gdyż z męża została wzięta.” (1 Moj 2,23 BW).

„Odpowiedział:

- Rozpaliła mię żarliwość [o cześć] dla Jahwe, Boga Zastępów, albowiem synowie Izraela porzucili Twoje Przymierze, zburzyli Twoje ołtarze, a Twoich proroków mieczem pomordowali. Ja sam tylko pozostałem i nastają na moje życie, aby [mi] je odebrać.” (1 Król 19,14 BP);

„Oto człowiek samotny bez towarzysza,

nie mający ani syna, ani brata,

a jednak w pracy nie ustaje i oczy jego nie mogą się nasycić bogactwem:

"Ależ dla kogóż ja się trudzę i wyrzekam się uciech?"

Także i to jest marnością i zajęciem szkodliwym.

Lepiej jest dwom niż jednemu,

uzyskują bowiem lepszy pożytek ze swej pracy.

Gdy zdarzy się, że upadną, jeden podniesie drugiego.

Ale biada samotnemu, gdy upadnie,

bo nie ma drugiego, żeby go podniósł.” (Kazn 4:8-10 BP);

„Ci, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni, a liczba ich w tym dniu wzrosła do trzech tysięcy osób. W postępowaniu kierowali się nauką apostołów, żyli we wspólnocie, łamali chleb i modlili się. Wiele też zdumiewających znaków czynili apostołowie, a lęk ogarniał wszystkich. Wszyscy wierzący przebywali razem i mieli wszystko wspólne; sprzedawali posiadłości i dobra, dzieląc je między wszystkich, stosownie do potrzeb. Codziennie wspólnie przebywali w świątyni, po domach łamali chleb, z radością i prostotą serca brali udział w posiłkach. Chwalili Boga i mieli uznanie u wszystkich. A Pan codziennie dołączał do nich tych, którzy mieli być zbawieni.” (DzAp 2,41-47 BP);

„Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz. I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. A dusze wszystkich ogarnięte były bojaźnią, albowiem za sprawą apostołów działo się wiele cudów i znaków. Wszyscy zaś, którzy uwierzyli, byli razem i mieli wszystko wspólne, i sprzedawali posiadłości i mienie, i rozdzielali je wszystkim, jak komu było potrzeba. Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca, chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu. Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni.” (DzAp 2,41-47 BW).

4. Jakimi kryteriami powinniśmy się kierować w budowaniu relacji z innymi ludźmi w Kościele i poza nim? Mat 7:12; Jan 13:33-35; 1 Kor 5:9-13

„Wszystko więc, co byście chcieli, aby ludzie dla was czynili, i wy dla nich czyńcie. Bo to jest (istota) Prawa i Proroków.” (Mat 7:12 BP);

„A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie; taki bowiem jest zakon i prorocy.” (Mat 7:12 BW);

„Dzieci, niedługo już pozostanę z wami. Będziecie Mnie szukać, ale - jak już powiedziałem Judejczykom - tak teraz i wam mówię: Tam, dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Daje wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali. Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem. Po tej miłości, którą będziecie mieć jedni do drugich, wszyscy poznają, żeście uczniami moimi.” (Jan 13,33-35 BP);

„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie.” (Jan 13,35 BW);

„Napisałem wam w liście, abyście nie przebywali w towarzystwie rozpustników. Nie miałem jednak na myśli rozpustników tego świata w ogóle ani chciwców, ani też rabusiów czy bałwochwalców, ponieważ w tym wypadku musielibyście opuścić ten świat. Napisałem wam, abyście nie przebywali w towarzystwie takiego, który nazywa siebie 'bratem', a w rzeczywistości jest rozpustnikiem lub chciwcem, bałwochwalcą czy oszczercą, potwarcą lub pijakiem. Z takim człowiekiem nie należy wspólnie spożywać posiłków. Czy do mnie należy wydawanie sądu o tych, którzy znajdują się poza wspólnotą? Natomiast czy wy nie możecie sądzić tych, którzy należą do wspólnoty? Tych, którzy znajdują się poza wspólnotą, będzie sądził Bóg. 'Usuńcie przewrotnego spośród was'.” (1 Kor 5,9-13 BP);

„Tych tedy, którzy są poza nami, Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie.” (1 Kor 5,13 BW).

5. Omów współczesne problemy społeczne w świecie oraz w Kościele. 2 Tym. 3:1-5; Obj 3:15-18

„A to wiedz, że w ostatecznych czasach nastaną trudne chwile. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, zarozumiali, bluźniący, nie szanujący rodziców, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, zawzięci, oszczerczy, gwałtowni, okrutni, nienawidzący dobra, zdradliwi, zuchwali, butni, miłujący bardziej rozkosze niż Boga; zachowają pozory pobożności, a wyprą się tego, co jest jej siłą. Od takich trzymaj się z dala!” (2 Tym 3:1-5 BP);

„którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj.” (2 Tym 3:5 BW);

„Którzy mają kształt pobożności, ale się skutku jej zaparli; i tych się chroń.” (2 Tym 3:5 BG);

„Znam twoje czyny, że nie jesteś zimny ani gorący.

Obyś był zimny albo gorący!

A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny,

mam cię wyrzucić z moich ust.

Ty bowiem mówisz: 'jestem bogaty' i 'wzbogaciłem się', i 'niczego mi nie potrzeba',

a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny, i ślepy, i nagi.

Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu oczyszczonego,

abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się odział,

i aby nie widziano twojej haniebnej nagości,

i balsamu do namaszczenia twoich oczu, abyś przejrzał.” (Obj 3:15-18 BP);

„A tak, żeś letni, a nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich. Ponieważ mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, żeś pożałowania godzien nędzarz i biedak, ślepy i goły” (Obj 3:16.17 BW).

6. Jakie ważne elementy zawiera apel zapisany w Liście ap. Pawła do Efezjan? Efez. 4:1-7

„Ja, więzień w Panu, zachęcam was przeto, abyście postępowali w sposób godny powołania, do którego zostaliście wezwani: z całą pokorą, łagodnością i cierpliwością, znosząc się nawzajem z miłości. Starajcie się strzec jedności ducha za pomocą więzi, którą jest pokój. Jest jedno Ciało i jeden Duch, jak jest tylko jedna nadzieja, którą daje wasze powołanie. Jest tylko jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który (jest i działa) ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego.” (Efez. 4:1-7 BP);

„Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze, z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości, starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju: jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania; jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. A każdemu z nas dana została łaska według miary daru Chrystusowego.” (Efez 4:1-7 BW).