7.SZACUNEK DLA ZWIERZCHNOŚCI

Tekst przewodni: Rzym. 13:1

„Każdy człowiek niech się poddaje władzom zwierzchnim; bo nie ma władzy, jak tylko od Boga, a te, które są, przez Boga są ustanowione.” (Rzym. 13:1 BW).

1. Kto jest Twórcą porządku, zwierzchności i hierarchii? Rzym 13:1; Kol 1:16-18

„Każdy człowiek niech będzie poddany swoim władzom. Tylko w Bogu bowiem władza ma swe źródło. Bo Bóg ustanowił wszystkie władze, które istnieją.” (Rzym. 13:1 BP);

„Każda dusza niech będzie poddana sprawującym rządy władzom; bo nie ma władzy, jak tylko od Boga, a te, które są, przez Boga są ustanowione.” (Rzym. 13:1 BPD);

„Każdy powinien być poddany władzom, które zarządzają [daną społecznością]. Nie może bowiem być władzy, która nie wywodziłaby się od Boga, a te, które są, są ze zrządzenia Bożego.” (Rzym. 13,1 BR)

„bo w Nim zostało wszystko stworzone i to, co w niebie, i to, co na ziemi, co widzialne i niewidzialne. Trony, władztwa, zwierzchności, potęgi. Wszystko zostało stworzone przez Niego i dla Niego. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim istnieje. On jest też Głową Ciała - Kościoła, On jest Początkiem, On pierwszy spośród umarłych narodził się do życia, aby On sam we wszystkim miał pierwszeństwo,” (Kol 1:16-18 BP);

„gdyż w Nim zostało stworzone wszystko: i to, co w niebie, i to, co na ziemi; i to, co widzialne, i to, co niewi-dzialne; i Trony, i Panowania, i Zwierzchności, i Władze. Bóg stworzył wszystko przez Niego i dla Niego. On zaś sam istniał, nim cokol-wiek zaistniało, i wszystko w Nim ma swoje istnienie. Jest On Głową Ciała - czyli Kościoła; jest także początkiem, pierwszym spośród tych, którzy wracają do życia; wszystko zaś po to, by był pierwszy we wszystkim.” (Kol 1:16-18 BR).

2. Jaką władzę i jakie królestwo reprezentował Pan Jezus? Jak był postrzegany przez ludzi władzy? Jan. 18:36-37; Mat. 2:1-4

„Jezus odrzekł:
- Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, słudzy moi walczyliby, abym nie został wydany Judejczykom, a przecież moje królestwo nie jest stąd.
Powiedział Mu Piłat:
- Jesteś więc królem?
- Tak, jestem królem - odrzekł Jezus. - Jam się po to narodził i po to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu.” (Jan. 18:36-37 BP);
„Kiedy Jezus narodził się w Betlejem w Judei, za czasów króla Heroda, zjawili się w Jerozolimie magowie ze Wschodu. I pytali:
- Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Bo widzieliśmy Jego wschodzącą gwiazdę i przybyliśmy złożyć Mu hołd.
Herod usłyszawszy to przestraszył się bardzo, a z nim cała Jerozolima. Wezwał więc wszystkich arcykapłanów i nauczających lud Prawa i wypytywał ich, gdzie się ma Mesjasz narodzić.” (Mat. 2:1-4 BP).

3. Jak chrześcijanin powinien traktować władzę i wszelki porządek? Mat. 22:16-21; Rzym. 13:2-7

„I wysłali do niego uczniów swoich wraz z Herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej w prawdzie uczysz, i na nikim ci nie zależy, albowiem nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam przeto: Jak ci się zdaje? Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie?
A Jezus, poznawszy ich złośliwość, rzekł: Czemu mnie kusicie, obłudnicy? Pokażcie mi monetę podatkową; a oni przynieśli mu denar.
I rzecze im: Czyja to podobizna i czyj napis? Powiadają: Cesarza. Wtedy mówi do nich: Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co Bożego, Bogu.” (Mat 22:16-21 BW);

„Dlatego ten, kto władzy się sprzeciwia, przeciwstawia się zarządzaniu Boga. A ci, którzy się przeciwstawiają, ściągną na siebie wyrok. Władcy bowiem nie są postrachem dla dobrego czynu, lecz dla złego. Nie chcesz lękać się władzy? Czyń dobrze, a ona cię pochwali. Jest ona bowiem sługą Boga dla twego dobra. A jeśli popełniasz zło, lękaj się, bo nie na próżno nosi ona miecz. Jest bowiem sługą Boga wymierzającego karę temu, kto źle czyni. Dlatego koniecznie trzeba być uległym nie tylko z obawy przed karą, lecz też ze względu na sumienie. Z tego powodu również podatki płacicie - sługami Boga bowiem są ci, którzy tym się zajmują. Oddajcie wszystkim to, co jest należne: zbierającemu podatek - podatek, żądającemu cła - cło, temu komu należy jest hołd - hołd, komu zaś szacunek - obdarzcie go szacunkiem.” (Rzym. 13:2-7 BP);

„Dlatego też kto sprzeciwia się władzy, występuje przeciwko porządkowi ustanowionemu przez Boga; a takie postępowanie zasługuje na słuszną kar. Sprawując władzę boją się nie ci, którzy dobrze czynią, lecz ci, którzy czynią źle. Jeżeli chciałbyś nie lękać się władzy, żyj uczciwie; wtedy zasłużysz sobie nawet na pochwałę ze strony władzy. Władza pozostaje bowiem na usługach Boga dla dobra twojego. Lecz jeśli dopuszczasz się zła, powinieneś lękać się władzy! Nie na darmo bowiem przysługuje jej prawo wymierzania kary. Pozostając na usługach Boga, objawia Jego słuszne zagniewanie na tych, którzy źle czynią. Tak więc władzom należy ulegać nie tylko po to, aby uniknąć gniewu Bożego, lecz także, by być w zgodzie z własnym sumieniem. Dlatego również płacicie podatki, bo ci, którzy je pobierają, wykonując swój urząd, wypełniają polecenie Boże. Oddawajcie każdemu to, co się komu należy: komu winniście podatek - podatek; komu cło - cło; komu uległość - uległość; komu szacunek - szacunek.” (Rzym. 13:2-7 BR).

4. Jaka postawę wobec władz zalecali apostołowie? 1 Piotr 2:12-17

„żyjąc wśród pogan, starajcie się szlachetnie postępować, aby patrząc na (wasze) dobre uczynki, wielbili Boga w dzień nawiedzenia za to, co wam (dziś) zarzucają jak złoczyńcom. Ze względu na Pana bądźcie ulegli każdej zwierzchności ludzkiej, czy to królowi sprawującemu najwyższą władzę, czy to namiestnikom, którzy z jego polecenia karzą złoczyńców i udzielają pochwały dobrym. Taka jest bowiem wola Boga, abyście dobrze czyniąc zamykali usta ludziom nierozsądnym. Nie (postępujcie) jak ci, którzy zasłaniają się wolnością, aby czynić zło, ale jak ludzie naprawdę wolni, jak słudzy Boga. Szanujcie wszystkich, miłujcie braci, zachowujcie bojaźń Bożą, szanujcie króla.” (1 Piotr 2:12-17 BP).

5. W jakich okolicznościach chrześcijanin może a nawet powinien sprzeciwić się władzy? Dz.Ap. 5:27-29

„Przyprowadzili ich i stawili przed sanhedrynem. Zabierając głos arcykapłan powiedział: 'Czyż nie zabroniliśmy wam surowo nauczania w to imię? Wy jednak dalej głosicie waszą naukę w całej Jerozolimie i chcecie ściągnąć na nas krew tego człowieka'. Piotr i apostołowie odpowiedzieli na to: 'Bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi.” (Dz.Ap 5:27-29 BP).

6. Czy chrześcijanie mogą sprawować władzę świecką? Jeśli tak, to co powinno być priorytetem w ich życiu? 1 Mjż 41,41-44; Dan. r. 1; 2,48-49

„I dalej mówił faraon do Józefa:
- Patrz! Mianuję cię rządcą całego Egiptu!
Potem faraon zdjął sygnet z palca i wsunął go na palec Józefa; i kazał go oblec w szaty z cienkiego lnu, a na jego szyi zawiesił złoty łańcuch. Potem polecił go obwozić na swoim drugim rydwanie, [słudzy] zaś wołali przed nim: "Abrek!" Tak to mianował go rządcą całego Egiptu. Powiedział też faraon do Józefa:
- Ja jestem faraonem, lecz bez zgody twojej nikt w całej ziemi egipskiej nie ruszy ręką ani nogą!” (1 Mjż 41,41-44 BP);

„W trzecim roku panowania Jojakima, króla Judy, Nebukadnezar, król Babilonu, przybył do Jerozolimy i obległ ją. Pan dał w jego rękę Jojakima, króla Judy, oraz część naczyń Domu Bożego. Odesłał je do krainy Szinear [...]. Naczynia umieścił w skarbcu swojego boga. Król polecił Aszpenazowi, przełożonemu swoich dworzan, przyprowadzić [niektórych] spośród synów Izraela z rodu królewskiego i [pochodzenia] książęcego młodzieńców, w których by nie było żadnej skazy, o pięknym wyglądzie, biegłych we wszelkiej mądrości, posiadających wiedzę, bystrego rozumu, którzy nadawaliby się do służby w pałacu królewskim - aby ich nauczyć pisma i języka Chaldejczyków. Król wyznaczył im na każdy dzień część strawy królewskiej i wina, które sam pił. Mieli być wychowywani przez trzy lata, a po ich upływie mieli służyć królowi. Z synów Judy byli między nimi: Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz. Przełożony dworzan nadał im imiona: Daniela nazwał Belteszaccarem, Chananiasza Szadrakiem, Miszaela Meszakiem i Azariasza Abed Nego. Daniel postanowił w sercu swoim, że się nie splami pokarmem króla i winem, które on pił. Prosił więc przełożonego dworzan, aby się nie musiał plamić. Bóg sprawił, że Daniel znalazł życzliwość i zrozumienie u przełożonego dworzan. Przełożony dworzan rzekł do Daniela:
- Boję się pana mojego, króla, który wyznaczył wam pokarm i napój; gdy zobaczy wasze twarze mizerniejsze niż [innych] młodzieńców w waszym wieku, narazicie moją głowę u króla.
Daniel powiedział dozorcy, któremu przełożony dworzan zlecił [pieczę] nad Danielem, Chananiaszem, Miszaelem i Azariaszem:
- Poddaj próbie, proszę, sługi twoje przez dziesięć dni. Niech nam dają jarzyny do jedzenia i wodę do picia. Zobaczysz, jak wyglądamy my, a jak młodzieńcy, którzy jedzą pokarm królewski, i według tego, jak zauważysz, postąp z twoimi sługami.
Posłuchał ich w tej sprawie i poddał ich próbie przez dziesięć dni. Po upływie dziesięciu dni ich wygląd okazał się lepszy i ciało lepiej odżywione niż wszystkich młodzieńców, którzy jedli pokarm królewski. Toteż zabrał dozorca ich potrawy oraz wino, które oni mieli pić, i dawał im jarzyny. Owym czterem młodzieńcom dał Bóg wiedzę, biegłość w każdym piśmie i mądrość. Daniel miał [nadto] dar rozumienia wszelkich widzeń i snów. A gdy upłynęły dni, po których król polecił, aby ich przyprowadzono, przełożony dworzan stawił ich przed oblicze Nebukadnezara. Król rozmawiał z nimi. I nie znalazł się pośród nich wszystkich [nikt taki], jak Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz. Służyli więc królowi. W każdej sprawie [wymagającej] mądrości i rozumu, w której król ich się radził, widział, że oni są dziesięciokrotnie bieglejsi od wszystkich magów i czarodziejów, którzy byli w całym jego królestwie. I pozostał Daniel [na dworze] aż do pierwszego roku [panowania] króla Cyrusa.” (Dan r. 1 BP);

„Potem król wywyższył Daniela, obdarzył go licznymi, wielkimi darami, dał mu władzę nad całą prowincją babilońską i [mianował go] głównym przełożonym wszystkich mędrców Babilonu. Daniel jednak prosił króla, aby powierzył sprawy [zarządu] prowincji Babilonu Szadrakowi, Meszakowi i Abed Negowi. Daniel zaś pozostał na dworze króla.” (Dan 2,48-49 BP).

7. Jaką obietnicę dał Bóg swojemu ludowi? Dan 7:27

„Królestwo, władza i moc nad wszystkimi królestwami pod całym niebem będą przekazane ludowi Świętych Najwyższego. Jego królestwo jest królestwem wiecznym, a wszystkie moce jemu będą służyć i jemu będą poddane.” (Dan 7:27 BW);

„Królestwo i władza oraz wielkość królestw pod całym niebem będzie przekazana ludowi świętych Najwyższego. Jego królestwo będzie królestwem wiecznym. Jemu będą służyć i [Jego] słuchać wszystkie zwierzchności.” (Dan 7,27 BP).