15.MYŚLI BOŻE I NASZE

Tekst przewodni: Izaj. 55:8-9

„Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje - mówi Pan, lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze.” (Izaj. 55:8-9 BW);

1. Jaki model władzy miał gwarantować Izraelowi pomyślność i stabilną pozycję w świecie? Ps. 47:2-10

„Klaskajcie w dłonie, wszystkie narody,
podnoście radosne okrzyki na cześć Boga!
Bo Jahwe, Najwyższy, trwogą przejmujący,
jest wielkim Królem wszystkiej ziemi.
On poddał narody pod nasze władanie
i ludy pod stopy nasze.
On wybrał dla nas dziedzictwo,
chlubę Jakuba, którego umiłował.
Bóg wstąpił [na tron] wśród radosnych okrzyków,
Jahwe - przy dźwięku trąb.
Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie!
Bo On jest Królem całej ziemi;
śpiewajcie Bogu najpiękniejszą pieśń!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Książęta narodów gromadzą się wraz z ludem Boga Abrahama.
Bogu bowiem podlegają możni świata,
On ponad wszystko wywyższony!” (Ps. 47:2-10 BP).

2. Z jakim żądaniem zwrócili się Izraelici do Samuela i dlaczego? 1 Sam. 8:5-7

„i powiedzieli mu: - Oto ty zestarzałeś się, a synowie twoi nie idą twym śladem. Ustanów nam teraz króla, by nas sądził, jak to jest u wszystkich ludów. Nie spodobała się ta prośba Samuelowi, gdyż mówili: "Daj nam króla, by nas sądził". Modlił się [przeto] Samuel do Jahwe i rzekł Jahwe do Samuela:

- Usłuchaj głosu ludu we wszystkim, czego od ciebie zażąda, bo to nie tobą wzgardzili, ale mną wzgardzili, [nie chcąc] bym był królem nad nimi.” (1 Sam. 8:5-7 BP);

„Odezwali się do niego: «Oto ty się zestarzałeś, a synowie twoi nie postępują twoimi drogami: ustanów raczej nad nami króla, aby nami rządził, tak jak to jest u innych narodów». Nie podobało się Samuelowi to, że mówili: «Daj nam króla, aby nami rządził». Modlił się więc Samuel do Pana. A Pan rzekł do Samuela: «Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówi do ciebie, bo nie ciebie odrzucają, lecz Mnie odrzucają jako króla nad sobą.” (1 Sam. 8:5-7 BT).

3. Jak można scharakteryzować rządy królów – omów niektórych władców? (Saul, Dawid, Salomon, Achab, Jozjasz). 1 Sam. 13:1; 1 Sam 13:13-14; 1 Król. 16:29-33; 2 Król 22:1-2

„Saul miał pięćdziesiąt lat, gdy został królem, i dwadzieścia dwa lata panował nad Izraelem.” (1 Sam. 13,1 BW);

„Saul tedy pierwszego roku królowania swego (bo tylko dwa lata królował nad Izraelem,)” (1 Sam 13,1 BG);

„Saul miał... lat, gdy został królem, i rządził Izraelem przez dwa lata.” (1 Sam. 13,1 BR);

„I rzekł Samuel do Saula:
- Źle postąpiłeś. Nie usłuchałeś rozkazu, który ci dał Jahwe, twój Bóg. On utwierdziłby twoje królowanie nad Izraelem na wieki. Teraz wszakże królowanie twoje nie ostoi się. Jahwe upatrzył sobie męża według swego serca; jego ustanowił księciem nad swym ludem, [ty] bowiem nie usłuchałeś tego, co ci On nakazał.” (1 Sam 13,13-14 BP);

„Achab, syn Omriego, został królem izraelskim w trzydziestym ósmym roku [panowania] Asy, króla Judy. Panował on nad Izraelem w Samarii dwadzieścia dwa lata. Achab, syn Omriego, czynił więcej zła w oczach Jahwe niż wszyscy jego poprzednicy. Mniejszej wagi był to, że poszedł [śladami] grzechów Jeroboama, syna Nebata; [on] pojął za żonę Jezabel, córkę Etbaala, króla Sydończyków. Szedł i służył Baalowi oraz bił mu pokłony. Wzniósł ołtarze dla Baala [w] świątyni Baala, którą zbudował w Samarii. Achab zrobił aszerę. Achab czynił jeszcze więcej [rzeczy], obrażając Jahwe, Boga izraelskiego, bardziej niż wszyscy królowie izraelscy przed nim.” (1 Król. 16:29-33 BP);

„Wstępując na tron Jozjasz miał osiem lat i rządził w Jerozolimie przez lat trzydzieści jeden. Jego matka nazywała się Jedida i była córką Adajasza z Boskat. Jozjasz czynił to, co prawe w oczach Jahwe, trzymał się wiernie drogi, którą szedł jego praojciec, Dawid, nie zbaczając ani na prawo, ani na lewo.” (2 Król. 22:1-2 BR).
4. Jaki rodzaj przywództwa ustanowił nasz Zbawiciel? Jan. 13:13-17; Mat. 20:25-28; DzAp. 2:36; Rzym. 10:9-10

„Wy nazywacie mnie Nauczycielem i Panem, i słusznie mówicie, bo jestem nim. Jeśli tedy Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy winniście sobie nawzajem umywać nogi. Albowiem dałem wam przykład, byście i wy czynili, jak Ja wam uczyniłem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy nad pana swego ani poseł nie jest większy od tego, który go posłał. Jeśli to wiecie, błogosławieni jesteście, gdy zgodnie z tym postępować będziecie.” (Jan 13:13-17 BW);

„Ale Jezus, przywoławszy ich, rzekł: Wiecie, iż książęta narodów nadużywają swej władzy nad nimi, a ich możni rządzą nimi samowolnie. Nie tak ma być między wami; ale ktokolwiek by chciał między wami być wielki, niech będzie sługą waszym. I ktokolwiek by chciał być między wami pierwszy, niech będzie sługą waszym. Podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu.” (Mat. 20:25-28 BW);

„Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego właśnie Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem".” (DzAp. 2:36 Kow);

„Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.” (DzAp. 2:36 BW);

„Tak więc jeśli ustami twoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i całym sercem uwierzysz, że Bóg Go wskrzesil, będziesz zbawiony. W sercu bowiem wyznaje się wiarę, która wiedzie do usprawiedliwienia, ustami zaś głosząc ją osiąga się zbawienie.” (Rzym. 10:9-10 BR).

5. Jak swoją służbę i wybranie rozumieli apostołowie? Jakie wskazówki dawali innym? Efez. 3:1-2; 1 Piotr. 5:1-5

„Toteż ja, Paweł, więzień Chrystusa (Jezusa), jestem wśród was, pogan. I słyszeliście o łasce powołania, udzielonej mi ze względu na was przez Boga:” (Efez. 3:1-2 BP);

„Dlatego, ja, Paweł, więzień Chrystusa Jezusa z powodu was, pogan... Słyszeliście z pewnością o zadaniach, jakie Bóg w swej dobroci zlecił mi dla waszego dobra.” (Efez. 3:1-2 BR);

„Proszę zatem prezbiterów, którzy znajdują się wśród was, ja - także prezbiter i świadek męki Chrystusa oraz uczestnik przyszłej chwały, która ma się objawić: Paście powierzoną wam trzodę Bożą, czuwając nad nią, nie z przymusu, lecz z oddaniem, po Bożemu, nie dla brudnego zysku, lecz ze szczerej chęci, i nie jak ci, którzy dają odczuć swą władzę nad wspólnotami, ale jak ci, którzy stanowią wzór dla trzody. A gdy zjawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały! Podobnie wy, młodsi, bądźcie ulegli prezbiterom! Wszyscy zaś przyobleczcie się w pokorę! 'Bóg bowiem sprzeciwia się pysznym, a pokornym daje łaskę!'” (1 Piotr. 5:1-5 BP);

„Starszych, którzy są wśród was, ja, również starszy, a nadto świadek Chrystusowej męki oraz w przyszłości uczestnik Jego chwały, która ma się dopiero objawić, proszę usilnie: pilnujcie trzody Bożej, która jest przy was. Czyńcie to nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak tego pragnie Bóg; nie dla brudnego zysku, lecz bezinteresownie, z całym oddaniem się; nie jak ci, którzy swoją władzą uciskają gminy, lecz będąc zawsze przykładem dla owczarni. [Jeśli tak będziecie postępować] to gdy przyjdzie Najwyższy Pasterz, otrzymacie w nagrodę nie więdnący wieniec chwały. Młodzi niech będą również poddani starszym. Wszyscy zaś we wzajemnych stosunkach niech się przyodzieją w szatę pokory, gdyż Bóg sprzeciwia się wyniosłym, a pokornych obdarza swoją łaską.” (1 Piotr. 5:1-5 BR).

6. Jaką władzę otrzymał Jezus po wypełnieniu swojej służby, a jaką obietnicę otrzymali Jego wierni wyznawcy? Mat. 28:18-20; Obj. 2:7; Obj. 3:21; Obj 17:14

„Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».” (Mat. 28:18-20 BT);

„Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi zborom: Temu, co zwycięży, dam jeść z drzewa żywota, które jest w pośrodku raju Bożego.” (Obj. 2:7 BG);

„Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie.” (Obj. 3,21 BT);

„I przystąpią do walki z Barankiem, ale Baranek ich zwycięży, bo jest On Panem panów i Królem królów. Wspólnie z Nim triumfować będą powołani przez Niego i wybrani oraz wierni.” (Obj. 17,14 BR).

7. Co jest niezbędne, abyśmy mogli stać się prawdziwym wzorem służby dla Boga? Rzym. 12:1-2

„A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe.” (Rzym. 12:1-2 BT);

„Nawołuję więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście oddali się Bogu na ofiarę żywą, świętą i przyjemną - będzie to wasza duchowa służba. Nie ulegajcie też obyczajom tego świata, lecz przemieniajcie się, odnawiając waszego ducha, abyście umieli rozpoznać, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe Bogu i doskonałe.” (Rzym. 12,1-2 BP).