16.NIEZWYKŁE STANDARDY

Tekst przewodni: 2 Tym. 2:21

„Jeśli tedy kto siebie czystym zachowa od tych rzeczy pospolitych, będzie naczyniem do celów zaszczytnych, poświęconym i przydatnym dla Pana, nadającym się do wszelkiego dzieła dobrego.” (2 Tym. 2:21 BW);

„Jeżeli więc ktoś oczyści się sam z tego [zła, o którym przed chwilą była mowa], będzie niczym owo naczynie przeznaczone do odświętnego użytku, zawsze pożyteczne dla jego właściciela, nadające się do spełnienia wszelkiego dobrego uczynku.” (2 Tym. 2:21 BR);

„Kto więc trzymać się będzie z dala od tych skażonych ludzi, stanie się naczyniem przeznaczonym do zaszczytnych celów, uświęconym, użytecznym dla Pana i przydatnym do każdego dobrego dzieła.” (2 Tym. 2:21 Kow).

1. Jakie kryteria decydowały i decydują o przynależności do ludu Bożego? 2 Moj. 19:5-6

„Jeśli więc teraz chętnie posłuchacie mego głosu i będziecie przestrzegać [zasad] mego Przymierza, staniecie się moją szczególną własnością spośród wszystkich narodów; bo do mnie należy cała ziemia. Wy więc będziecie mi królestwem kapłanów, ludem świętym! Oto słowa, które masz powiedzieć synom Izraela.” (2 Moj 19:5-6 BP).

2. Według jakich standardów postępował Józef w Egipcie i jak został on wyróżniony przez Stwórcę? 1 Moj 39:2-9; 1 Moj. 41:38-41

„Ale Jahwe był z Józefem, dlatego dobrze mu się wiodło w domu jego egipskiego pana. Gdy więc pan jego spostrzegł, że Jahwe jest z Józefem i szczęści mu we wszystkim, co ten czyni, znalazł Józef łaskę w jego oczach i był jego [najbliższym] sługą. Potem uczynił go zarządcą swego domu, oddając pod jego opiekę cały swój dobytek. Odkąd zaś uczynił go zarządcą swego domu i w ogóle całego mienia, Jahwe błogosławił domowi tego Egipcjanina ze względu na Józefa; błogosławieństwo Jahwe spoczęło nad całym jego dobytkiem, tak w domu, jak i na polu. Powierzywszy zaś Józefowi całe swe mienie, nie zajmował się już przy nim niczym, chyba tylko pokarmami, które zwykł jadać. A Józef miał miłą i ujmującą powierzchowność. Po pewnym czasie zwróciła na Józefa uwagę żona pana i namawiała [go]:
- Połóż się ze mną!
Ale on nie zgodził się i tak odpowiedział żonie swego pana:
- Mój pan nie troszczy się przy mnie o nic w tym domu, a całe swoje mienie oddał pod moją opiekę. On sam nie ma w domu większej władzy ode mnie; niczego mi też nie zabrania z wyjątkiem ciebie, bo jesteś jego żoną. Jakże więc mógłbym dopuścić się tak wielkiej niegodziwości i zgrzeszyć przeciwko Bogu?” (1 Moj. 39:2-9 BP);

„Zapytał więc faraon: Czy znajdziemy kogoś, kto mógłby mu dorównać? Kogoś takiego, w kim mieszkałby duch Boży? A potem rzekł do Józefa: Ponieważ Bóg obdarzył cię taką mądrością, nie znajdujemy nikogo, kto byłby równie jak ty mądry i przezorny. Ciebie więc ustanawiam zarządcą całego mojego domu i twojemu słowu będzie posłuszny cały naród. I tylko ja, jako że zasiadam na tronie, będę przewyższał ciebie. Poza tym powiedział faraon do Józefa: Daję ci władzę nad całym Egiptem.” (1 Moj. 41:38-41 BR).

3. Co jest najlepszym świadectwem naszej wiary i w jaki sposób ludzie weryfikują zwiastowane przez nas Słowo Boże? 1 Piotr. 2:11-12; Jan. 15:9-10; 1 Tym. 4:15-16

„Umiłowani! Proszę, abyście jak obcy i przybysze powstrzymywali się od cielesnych pożądań, które walczą przeciwko duszy. Postępowanie wasze wśród pogan niech będzie dobre, aby przyglądając się dobrym uczynkom wychwalali Boga w dniu nawiedzenia za to, czym oczerniają was jako złoczyńców.” (1 Piotr. 2:11-12 BT);

„Proszę was, najmilsi, byście jako pielgrzymi nie mający tu swojej ojczyzny odsuwali od siebie pożądliwości, które występują przeciwko waszej duszy. Wasze zachowanie się wśród pogan niech będzie nienaganne, a wówczas oni również, przypatrując się waszym dobrym uczynkom, przestaną was znieważać jako złoczyńców, a poczną wychwalać Boga w dniu Nawiedzenia.” (1 Piotr. 2:11-12 BR);

„Jak mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem; trwajcie w miłości mojej. Jeśli przykazań moich przestrzegać będziecie, trwać będziecie w miłości mojej, jak i Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego i trwam w miłości jego.” (Jan. 15:9-10 BW);

„Staraj się wypełniać wszystkie twoje obowiązki poświęcając się im całkowicie, tak by wszyscy widzieli twój wyraźny postęp. Uważaj na siebie samego i na to, co głosisz. Bądź we wszystkim wytrwały - a tak postępując zbawisz i siebie samego, i tych, którzy cię słuchają.” (1 Tym. 4:15-16 BR);

„O to się troszcz, w tym trwaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich. Pilnuj siebie samego i nauki, w tych sprawach trwaj, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.” (1 Tym. 4:15-16 BPD).

4. Jaką niezbędną cechą charakteru powinien wykazywać się sługa Boży? Joz. 1:7-9; Ps. 27:14

„Tylko bądź mężny i nie bój się niczego. Postępuj dokładnie według prawa, które ci przekazał Mojżesz, mój sługa. Nie odchodź od niego ani na prawo, ani na lewo, żebyś mógł doprowadzić do szczęśliwego końca każde twoje dzieło. Niech słowa księgi tego Prawa nie schodzą z twoich ust. Rozważaj je we dnie i w nocy i staraj się postępować dokładnie tak, jak one nakazują. Wtedy będzie ci się wiodło we wszystkim i osiągniesz, co zamierzysz. Czyż nie powiedziałem ci, żebyś był mężny i niczego się nie lękał? Nie bój się niczego, nie drżyj przed niczym, gdyż Jahwe, twój Bóg, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz.” (Joz. 1:7-9 BR);

„Bądź mężny i wytrwały, abyś dokładnie wypełniał wszystkie nakazy Prawa, które ci przekazał sługa mój, Mojżesz. Nie odstępuj od nich ani na prawo, ani na lewo, aby ci się wiodło we wszystkich twoich poczynaniach. Niech Księga tego Prawa nie schodzi z ust twoich; rozważaj ją we dnie i w nocy, abyś przestrzegał i wypełniał wszystko co w niej napisane, bo tylko wtedy powiodą się wszystkie twoje poczynania i wykażesz swoją roztropność. Czyż nie nakazałem ci: Bądź mężny i wytrwały? Nie bój się więc, ani się nie lękaj, albowiem Jahwe, twój Bóg, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek się zwrócisz.” (Joz. 1:7-9);

„Miej nadzieję w Panu! Bądź mężny
i niech serce twoje będzie niezłomne!
Miej nadzieję w Panu!” (Ps. 27:14 BW);

„Ufaj Panu, bądź mężny,
niech się twe serce umocni, ufaj Panu!” (Ps. 27:14 BT);

„Nadzieję w Jahwe pokładaj!
Bądź mężny i umocnij swoje serce! Ufaj Jahwe!” (Ps. 27:14 BP);

„Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje;
przetoż oczekuj Pana.” (Ps. 27:14 BG).

5. Jaką ważną funkcję pełni mądrość i wiedza w procesie kształtowania się charakteru dziecka Bożego oraz zwiastowania Ewangelii? Ps. 25:4-5; Ps. 119:33-34; Ps 119:66; Przyp. 19:2; 1 Król 3:28; 1 Król 4:29; Jak 3:17

„Pozwól mi, Jahwe, poznać drogi Twoje,
poucz mnie o Twoich ścieżkach.
Spraw, bym kroczył w Twej prawdzie i pouczaj mnie,
Tyś bowiem Bóg mój i Zbawca;
Ciebie wyglądam każdego dnia.” (Ps. 25:4-5 BP);

„Jahwe, daj mi poznać drogę Twoich ustaw,
a będę ich strzegł do końca.
Spraw, abym poznał i zachował Twe Prawo,
bym strzegł go całym sercem.” (Ps. 119:33-34 BP);

„Naucz mnie, Panie, drogi ustaw swoich,
A będę jej strzegł do końca.
Daj mi rozum, abym zachował zakon twój
I przestrzegał go całym sercem!” (Ps. 119:33-34 BW);

„Naucz mnie dobrego rozeznania i umiejętności,
gdyż zawierzyłem Twoim przykazaniom.” (Ps. 119:66 BP);

„I gorliwość niedobra przy braku rozwagi,
błądzi, kto biegnie za prędko.” (Przyp. 19:2 BT);

„Gdzie nie ma rozwagi, tam nawet gorliwość nie jest dobra;
kto śpiesznie kroczy naprzód, może się potknąć.” (Przyp. 19:2 BW);

„Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze,
a kto jest prędkich nóg, potknie się.” (Przyp. 19:2 BG);

„Gdy dowiedziano się w Izraelu o wyroku wydanym przez króla, zaczęto się go bać, bo wiedziano, że rozstrzyga sprawy według mądrości Bożej.” (1 Król. 3:28 BR);

„Dał też Bóg Salomonowi bardzo wielką mądrość i roztropność, nadto rozum tak rozległy jak piasek nad brzegiem morza.” (1 Król. 4:29 BW);

„Nadto dał Bóg Salomonowi mądrość i roztropność bardzo wielką, a przestronność serca, jako piasek, który jest na brzegu morskim.” (1 Król. 4:29 BG);

„Bóg dał Salomonowi mądrość, bystrość umysłu i wiedzę tak rozległą jak zasoby piasku nad brzegiem morza.” (1 Król 5:9 BR);

„Ale mądrość, która jest z góry, najprzódci jest czysta, potem spokojna, mierna, powolna, pełna miłosierdzia i owoców dobrych, nieposądzająca, i nieobłudna.” (Jak 3:17 BG);

„Natomiast mądrość (pochodząca) z góry jest przede wszystkim skromna, dalej pełna pokoju, pobłażliwa, uległa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, jest stała i szczera.” (Jak 3:17 BP);

„Ale mądrość, która jest z góry, jest przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna.” (Jak 3:17 BW);

6. Dlaczego Bóg wymaga od swoich sług zaangażowania i oddania w służbie? Gal. 6:9; 2 Tes. 3:13; Nehem. 2:12-15; 1 Kor 9:16-17

„Nie ustawajmy w czynieniu dobra, jeżeli bowiem nie zaniechamy naszych trudów, to gdy nadejdzie czas żniwa, będziemy zbierali plony.” (Gal 6:9 BR);

„A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia.” (Gal. 6:9 BW);

„A dobrze czyniąc nie bądźmy leniwemi, abowiem czasu swego żąć będziemy, jeśli nie ustaniemy.” (Gal. 6:9 BB);

„Wy zaś, bracia, nie zniechęcajcie się w spełnianiu dobrych uczynków,” (2 Tes. 3:13 BP);

„Wy zaś, bracia, nie ustawajcie w czynieniu dobrze.” (2 Tes 3:13 BR);

„Wy natomiast, bracia, nie ustawajcie w szlachetnym postępowaniu.” (2 Tes 3:13 BPD);

„a potem zerwałem się nocą, ja i kilku mężów ze mną, nikomu nie wyjawiwszy, jaką myślą natchnął mnie mój Bóg, aby czegoś dokonać dla Jeruzalemu - a miałem ze sobą tylko to zwierzę, na którym jechałem - i przyjechałem nocą przez Bramę nad Doliną w kierunku Źródła Smoczego i dotarłem do Bramy Śmietnisk, i badałem dokładnie mury Jeruzalemu, które były zburzone i jej bramy strawione przez ogień. Potem pojechałem do Bramy Źródlanej i do Stawu Królewskiego; a ponieważ nie było tam miejsca, aby zwierzę, na którym jechałem, mogło tamtędy przejechać, poszedłem piechotą pod osłoną nocy korytem potoku, obejrzałem dokładnie mur. Potem zawróciłem, wszedłem przez Bramę nad Doliną i tak powróciłem.” (Nehem. 2:12-15 BW);

„Fakt, że głoszę ewangelię, nie jest dla mnie powodem do chluby. Jest to obowiązek, który został na mnie nałożony. Biada mi, gdybym nie głosił ewangelii. Gdybym czynił to z własnej woli, otrzymałbym zapłatę. Jeśli jednak nie czynię tego z własnej woli, to znaczy, że spełniam tylko powierzone mi czynności szafarza.” (1 Kor. 9:16-17 BP);

„Bo jeżeli głoszę Ewangelię, to nie wyrasta stąd dla mnie żadna chluba. Jest to obowiązek, który na mnie ciąży. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii! Gdybym to czynił z własnej chęci, mógłbym domagać się zapłaty. Lecz jeżeli to czynię z rozkazu, to spełniam jedynie urząd włodarza.” (1 Kor. 9:16-17 Kow).

7. Jakie cechy charakteru i jakie wartości powinien reprezentować chrześcijanin, któremu powierzono przywództwo? 1 Tym. 3:1-13

„Oto prawda niewątpliwa: jeśli ktoś pragnie biskupstwa, dobrej rzeczy pragnie. Niech jednak pamięta, że biskup powinien być człowiekiem, któremu nic nie można zarzucić: wolno mu być mężem tylko jednej żony, musi być [zawsze] trzeźwy, roztropny, przyzwoity, gościnny, powinien posiadać pewne zdolności do nauczania. Nigdy nie może przekraczać miary w piciu, nie może być porywczy, lecz opanowany, powściągliwy w słowie, nie żądny grosza. Powinien też mądrze zarządzać własnym domem, ciesząc się posłuszeństwem własnych dzieci i pełnym z ich strony szacunkiem. Jeśli bowiem ktoś nie potrafi sobie poradzić z własnym domem, to jakże będzie mógł zatroszczyć się skutecznie o Kościół Boży? Biskupem nie może też być człowiek dopiero co nawrócony, żeby nie popadł w pychę i nie zgotował sobie potępienia, które już spotkało szatana. Wreszcie powinien cieszyć się dobrą opinią nawet u niechrześcijan, żeby mu nikt nie okazywał pogardy i żeby nie wpadł on w sidła szatańskie. Diakonami również mogą być ludzie tylko powszechnie szanowani prawdomówni, nie nadużywający wina, nie goniący za brudnym zyskiem, lecz ceniący sobie wysoko tajemnice wiary i czystość sumienia. Ludzi takich należy naprzód poddać pewnej próbie i dopiero, kiedy się okaże, że są bez zarzutu, wtedy niech spełniają swoją posługę. [Ich] żony również powinny być bez zarzutu, nie żadne plotkarki, ale rozsądne i wierne we wszystkim [mężom]. Diakon może być mężem tylko jednej żony, powinien się też wykazać tym, że umie pokierować własnymi dziećmi i całą rodziną. Diakoni dobrze spełniający swoje obowiązki zdobędą sobie z czasem należną godność i ufną śmiałość wiary, którą żyjemy stanowiąc jedno z Jezusem Chrystusem.” (1 Tym. 3:1-13 BR);

„Godna to wiary nauka: ten, kto ubiega się o biskupstwo, pragnie podjąć się pięknego zadania. A zatem - biskupem ma być człowiek bez zarzutu, mąż jednej żony, trzeźwy. skromny, przyzwoity, gościnny, przykładny, nie upijający się, nie awanturnik, ale człowiek łagodny. niekłótliwy, niechciwy pieniędzy. Niech umie dobrze kierować własnym domem, utrzymując dzieci w posłuszeństwie i wszelkiej przyzwoitości. Bo kto własnym domem nie umie kierować, jakżeż potrafi dbać o Kościół Boży? Nie może to być człowiek świeżo nawrócony, by go nie zaślepiła pycha i by nie popadł w diabelskie potępienie. Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy nie należą do nas, żeby nie dostał się na ludzkie języki i w sidła diabelskie. Diakonami tak samo mają być ludzie przyzwoici, dotrzymujący słowa, nie nadużywający wina ani też niechciwi brudnego zysku. Niechaj tajemnicę wiary noszą w czystym sumieniu. Trzeba ich najpierw wypróbować, potem dopiero niech posługują jako diakoni, będąc bez zarzutu. Kobiety tak samo mają być przyzwoite, nie obmawiające innych, trzeźwe i wierne we wszystkim. Diakoni niech będą mężami jednej żony, niech dobrze kierują dziećmi i własnymi domami. Bo ci, którzy dobrze sprawują posługę diakona, zdobywają sobie zaszczytny stopień oraz pełną ufność w wierze, którą oparli na Chrystusie Jezusie.” (1 Tym. 3:1-13 BP).