20.NASZE ODRODZENIE I UŚWIĘCENIE

Tekst przewodni: 3 Moj 20:7

„Uświęcajcie się i bądźcie świętymi, gdyż Ja, Pan, jestem Bogiem waszym.” (3 Moj 20:7 BW);

„Będziecie się uświęcać i osiągniecie świętość. Ja bowiem jestem Jahwe, wasz Bóg.”; (3 Moj 20:7 BR);

„Uświęćcie się więc i bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty. Ja, Pan, Bóg wasz!” (3 Moj 20:7 BT).

1. Kto może jedynie dokonać naszego „narodzenia” duchowego? 1 Jan 5:1; Jan 3:6-7

„Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga, a każdy, kto miłuje Tego, który zrodził, miłuje również Tego, który z Niego został zrodzony.” (1 Jan 5:1 BP);

„Ktokolwiek wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, narodził się z Boga. Ktokolwiek miłuje samego Dawcę życia, miłuje również tego, który od owego Dawcy życie otrzymał.” (1 Jan 5:1 BR);

„Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić.” (Jan 3:6-7 BW);

„To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić.” (Jan 3:6-7 BT).

2. Co dzieje się również z człowiekiem podczas jego nowonarodzenia? Przyp. 16:6; Jan 15:2; 1 Jan 1:7; Efez. 4:22-24

„Przez miłość i wierność zamazuje się winę,
a przez bojaźń Jahwe unika się zła.” (Przyp. 16:6 BP);

„Miłość i wierność gładzą ludzkie grzechy,
przez bojaźń Bożą można się zła pozbyć.” (Przyp. 16:6 BR);

„Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość,
a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego.” (Przyp. 16:6 BG);

„On to właśnie odcina ode Mnie każdą odrośl nie przynoszącą owocu, każdą zaś, która owoc przynosi, oczyszcza, aby wydawała owoc jeszcze obfitszy.” (Jan 15:2 BR);

„Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu.” (1 Jan. 1:7 BW);

„Jeżeli zaś żyjemy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wówczas stanowimy jedność między sobą, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.” (1 Jan. 1:7 BR);

„Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, i odnówcie się w duchu umysłu waszego, a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.” (Efez. 4:22-24 BW);

„Wiecie też, że trzeba wam wyzbyć się waszego dawnego człowieka, który niszczał wskutek ulegania złym pragnieniom. Macie się stać całkowicie nowymi w waszym i umyśle, i sercu. Macie się przyoblec w człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.” (Efez. 4:22-24 BR);

„Winniście zatem wraz z życiem dawniejszym ściągnąć z siebie starego człowieka, którego zwodnicze żądze wiodą na zatracenie. Odnówcie ducha i myśli i obleczcie się w nowego człowieka, który stworzony jest na obraz Boży w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.” (Efez. 4:22-24 KOW).

3. Co to znaczy, że Bóg nas ożywia? W jaki sposób powinniśmy czerpać z mocy Bożej? Ps. 119:50; Jan. 5:21; Jan. 6:63; Filip. 2:2; Rzym. 8:10-11

„To jest moją pociechą w utrapieniu,
że ożywia mnie Twoja obietnica.” (Ps. 119:50 BP);

„Gdyż jak Ojciec wzbudza umarłych i przywraca życie, tak i Syn ożywia tych, których chce.” (Jan. 5:21 BPD);

„Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem,” (Jan. 6:68 BW);
„Tylko duch daje życie, ciało zaś na nic się nie przyda. Słowa, które Ja do was wypowiedziałem, są i duchem, i życiem.” (Jan. 6:68 BR);

„dopełnijcie mojej radości, bądźcie jednomyślni i miejcie te same pragnienia, tę samą miłość, wspólnotę ducha, wspólne dążenia.” (Filip. 2:2 BP);

„to [proszę was:] zechciejcie być dla mnie powodem do radości! Niech zaistnieje wśród was jedność dążeń, tożsamość miłości, wspólnota ducha i zbieżność pragnień.” (Filip. 2:2 BR);

„Jeśli zaś Chrystus jest w was, to chociaż ciało umarło z powodu grzechu, duch jednak jest pełen życia dzięki usprawiedliwieniu. A jeśli mieszka w was Duch Tego, który dokonał zmartwychwstania Jezusa, to Ten sam, który dokonał zmartwychwstania Chrystusa, ożywi również wasze śmiertelne ciała dzięki swemu Duchowi, który zamieszkuje w was.” (Rzym. 8:10-11 BP);

„Jeżeli bowiem Chrystus jest w was, ciało wprawdzie podlega śmierci z powodu grzechu, lecz duch żyje przez usprawiedliwienie. A jeżeli mieszka w was Duch tego, który Jezusa z martwych wskrzesił, tedy ten, który wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci też życie waszym ciałom śmiertelnym przez Ducha swego, który mieszka w was.” (Rzym. 8:10-11 KOW).

4. Jaki, ostatni element naszego odrodzenia dokona się w czasie powtórnego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa? 1 Kor. 15:51-53

„Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni. Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność.” (1 Kor. 15:51-53 BW);

„Oto oznajmiam wam tajemnicę - nie wszyscy umrzemy, ale wszyscy będziemy przemienieni. W jednym momencie, w okamgnieniu, kiedy zabrzmi trąba zwiastująca koniec, umarli powstaną w niezniszczalnej postaci, a my będziemy w tę postać przemienieni. Trzeba bowiem, aby to, co podlega zniszczeniu, przybrało postać niezniszczalną, a to, co śmiertelne – nieśmiertelną.” (1 Kor. 15:51-53 BP);

„Otóż objawiam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy przemienieni, i to nagle, w okamgnieniu, przy brzmieniu trąby ostatecznej. Trąba zabrzmi, a umarli powstaną w nieskazitelności, a my będziemy przemienieni. To skazitelne ciało musi przyoblec nieskazitelność, a śmiertelne to ciało przyoblec się musi w nieśmiertelność.” (1 Kor. 15:51-53 KOW).

5. Jaką ważną wskazówkę daje wierzącym Słowo Boże? Hebr. 11:12-14; 2 Piotr. 3:9; Hebr. 10:35-37

„Dlatego z jednego i to niemal obumarłego człowieka powstało liczne potomstwo: 'Jak gwiazdy na niebie i jak nie przeliczony piasek na brzegu morskim'. Zachowując wiarę poumierali oni wszyscy, nie osiągnąwszy obiecanych dóbr, lecz z daleka je oglądali i pozdrawiali, a przyznawali, że są na tej ziemi cudzoziemcami i wędrowcami. Tak mówiąc okazywali, że szukają ojczyzny.” (Hebr. 11:12-14 BP);

„I tak właśnie z jednego męża - i to już prawie obumarłego - zrodziło się potomstwo liczne jak gwiazdy na niebie, jak piasek niezliczony nad brzegiem morza. Wszyscy pomarli w wierze. Nie było im dane doczekać się dóbr przyobiecanych przez Boga. Widzieli je i radośnie witali z daleka. Siebie samych zaś uważali za gości i pielgrzymów na tej ziemi, co oznacza, że ciągle poszukiwali swójej ojczyzny.” (Hebr. 11:12-14 BR);

„Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania.” (2 Piotr. 3:9 BW);

„Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę. Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał. Bo jeszcze tylko mała chwila, a przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał.” (Hebr. 10:35-37 BW);

„Nie pozwólcie więc wydrzeć sobie nadziei, dzięki której oczekujecie na wielką zapłatę. Potrzebna wam wytrwałość, bo tylko dzięki niej, poddając się woli Bożej, dostąpicie spełnienia się w was obietnicy Bożej. Już niedługo, bardzo niedługo przyjdzie Ten, który ma przyjść; nie opóźni się na pewno.” (Hebr. 10:35-37 BR).