21.„NIE MIŁUJCIE ŚWIATA!”

Tekst przewodni: 1 Jan. 2:17

„I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki.” (1 Jan. 2:17 BW).

1. Czym jest wszelkie piękno i wartości tego świata, łącznie z człowiekiem, a co jedynie jest wiecznie trwałe? Iz 40,6-8; Mt 24,35; por. Iz 55,6-11

„Głos mówi: Zwiastuj! I rzekłem: Co mam zwiastować? To: Wszelkie ciało jest trawą, a cały jego wdzięk jak kwiat polny. Trawa usycha, kwiat więdnie, gdy wiatr Pana powieje nań. Zaprawdę: Ludzie są trawą! Trawa usycha, kwiat więdnie, ale słowo Boga naszego trwa na wieki.” (Iz 40,6-8 BW);

„A wtedy głos dał się słyszeć: Wołaj! Zapytałem więc: Co mam wołać? Wszelkie ciało jest niby trawa, a cały wdzięk jego jest jak kwiat polny. Trawa z czasem usycha, a kwiaty więdną, gdy przejdzie nad nimi tchnienie Pana. [Zaprawdę, tylko trawą jest cały naród.] Trawa z czasem usycha, a kwiaty więdną, lecz słowa Boga naszego trwać będą na wieki.” (Iz 40,6-8 BR);

„Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.” (Mt 24,35 BT);

„Szukajcie Jahwe, bo daje się znaleźć, wzywajcie Go, albowiem jest blisko! Niech niegodziwy porzuci swą drogę, a człowiek występny - swoje zamysły; niech wróci do Jahwe, a On zmiłuje się nad nim, do Boga naszego, bo hojny jest w przebaczaniu. Albowiem moje myśli nie są myślami waszymi, a wasze drogi nie są moimi drogami -stwierdza uroczyście Jahwe. Bo jak wysoko niebo góruje nad ziemią, tak drogi moje są wyższe od waszych, a myśli moje - przewyższają wasze! Bo jak deszcz czy śnieg spada z niebios i już tam nie wraca, lecz ziemię napawa i sprawia, że rodzi i płody wydaje, że nasion dostarcza pod zasiew a chleba na pokarm - tak jest i z moim słowem, które z ust moich pochodzi: nie wraca do mnie bez skutku, ale wypełnia mą wolę i wykonuje to, z czym je posłałem.” (Iz 55,6-11 BP);

„Szukajcie Pana, dopóki można Go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko! Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu! Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje - mówi Pan, lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze. Gdyż jak deszcz i śnieg spada z nieba i już tam nie wraca, a raczej zrasza ziemię i czyni ją urodzajną, tak iż porasta roślinnością i daje siewcy ziarno, a jedzącym chleb, tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust: Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem.” (Iz 55,6-11 BW).

2. Przed jakimi trzema pułapkami diabła ostrzegł nas Bóg? 1 Jana 2,15-17

„Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie, bo kto miłuje świat, w tym nie ma miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest w świecie - pożądliwość ciała, pożądliwość oczu, wynoszenie się z powodu rzeczy doczesnych - pochodzi nie od Ojca, lecz od tego świata. Tymczasem świat przemija razem ze swymi pożądliwościami; ten zaś, kto wypełnia wolę Bożą, ostoi się na wieczność.” (1 Jana 2,15-17 BR).

3. Kiedy ludzie po raz pierwszy wpadli w te diabelskie pułapki, i czym to się skończyło? 1 Mjż 3,1-8; Rz 5,12

„A ze wszystkich dzikich zwierząt, które utworzył Jahwe-Bóg, wąż był najchytrzejszy. I odezwał się do kobiety:

- Czy doprawdy Bóg zapowiedział, że nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew ogrodu?

A kobieta odpowiedziała wężowi:

- Wolno nam jeść owoce ze wszystkich drzew tego ogrodu! Tylko o owocach drzewa, które jest w środku ogrodu, powiedział Bóg: - Nie wolno wam z niego jeść, nie wolno wam go dotykać, abyście nie pomarli!

I rzekł wąż do kobiety:

- Na pewno nie pomrzecie! Ale wie Bóg, że gdy zjecie [owoc] z niego, otworzą się wam oczy i będziecie jak Bóg wiedzieli, co dobre i złe.

I spostrzegła kobieta, że [owoc] drzewa był dobry do jedzenia i ponętny dla oka, a [nawet] godny pożądania dla zdobycia tej wiedzy. Wzięła więc jeden z owoców i jadła. Dała też mężowi, który był przy niej. I on jadł. Teraz otworzyły się obojgu oczy i poznali, że są nadzy. Zszyli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski. Wtem usłyszeli - człowiek i jego żona - odgłos [kroków] Jahwe-Boga przechadzającego się po ogrodzie, gdy wiał codzienny wietrzyk. I skryli się przed Jahwe-Bogiem pośród drzew ogrodu.” (1 Mjż 3,1-8 BP);

„A jak przez jednego człowieka pojawił się na świecie grzech, wskutek zaś grzechu śmierć, i w ten sposób śmierć dotknęła wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli (...)” (Rz 5,12 BP).

4. Jaki tragiczny przykłąd ciekawości świata przytacza autor Księgi Rodzaju? 1 Mjż 34,1.2; por. 1 Kor 6,18; 1 Mjż 39,7-12

„Pewnego razu Dina, córka Lei, którą ta urodziła Jakubowi, wyszła, aby przyjrzeć się dziewczętom tej krainy. Ujrzał ją wtedy Sychem, syn Chiwwity Chamora, książę tego kraju; porwał ją i legł z nią, dopuszczając się na niej gwałtu.” (1 Mjż 34,1.2 BP);

„Uciekajcie przed wszeteczeństwem. Wszelki grzeszny akt, jakiego człowiek się dopuszcza, jest poza ciałem; kto jednak dopuszcza się nierządu, grzeszy względem własnego ciała.” (1 Kor 6,18 BPD);

„Po pewnym czasie zwróciła na Józefa uwagę żona pana i namawiała [go]:

- Połóż się ze mną!

Ale on nie zgodził się i tak odpowiedział żonie swego pana:

- Mój pan nie troszczy się przy mnie o nic w tym domu, a całe swoje mienie oddał pod moją opiekę. On sam nie ma w domu większej władzy ode mnie; niczego mi też nie zabrania z wyjątkiem ciebie, bo jesteś jego żoną. Jakże więc mógłbym dopuścić się tak wielkiej niegodziwości i zgrzeszyć przeciwko Bogu?

I chociaż dzień w dzień tak Józefa namawiała, nie zgodził się położyć się z nią (współżyć z nią). Pewnego dnia, gdy wszedł do domu, aby wykonywać swoją pracę i nie było w domu nikogo z domowników, ona uchwyciła go za suknię, mówiąc:

- Połóż się ze mną!

On jednak zostawił w jej ręce swoją suknię, wyrwał się i wybiegł na dwór.” (1 Mjż 39,7-12 BP).

Uwaga: Są ludzie i ich sprawy, podobnie jak są miejsca (także imprezy i „rozrywki”), do których chrześcijanie nie powinni się nawet zbliżać, a tym bardziej je dotykać! Wezwanie: „Uciekajcie przed wszeteczeństwem!” ma wielkie znaczenie praktyczne, jeśli chodzi o pokusy erotyczne, Paweł nie wzywa do sprzeciwiania się im, do walki, do stłamszenia w sobie niebezpiecznych skłonności. Radzi tylko jedno: „uciekajcie!”, i to tak szybko, jak tylko się da.

5. O jakim smutnym fakcie zawiadomił ap. Paweł Tymoteusza? 2 Tym 4,9.10; por. Mt 24,12.13

„Postaraj się przybyć do mnie jak najprędzej. Demas bowiem, umiłowawszy ten świat, opuścił mnie i udał się do Tesaloniki, Krescens - do Galacji, a Tytus - do Dalmacji.” (2 Tym 4,9.10 BR);

„a ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.” (Mt 24,12.13 BT).

6. W jaki sposób Pan Jezus Chrystus oparł się pokuszeniu diabła? Mt 4,1-11

„Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł. A gdy pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, wówczas łaknął. I przystąpił do niego kusiciel, i rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem. A On odpowiadając, rzekł: Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. Wtedy wziął go diabeł do miasta świętego i postawił go na szczycie świątyni. I rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, abyś nie zranił o kamień nogi swojej. Jezus mu rzekł: Napisane jest również: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego. Znowu wziął go diabeł na bardzo wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata oraz chwałę ich. I rzekł mu: To wszystko dam ci, jeśli upadniesz i złożysz mi pokłon. Wtedy rzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz. Wtedy opuścił go diabeł, a aniołowie przystąpili i służyli mu.” (Mt 4,1-11 BW).

7. Jakie stanowcze wezwanie skierował do wierzących ap. Paweł? 2 Kor 6,14-18

„Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący.” (2 Kor 6,14-18 BT).