25.POWOŁANI DO JEDNOŚCI

Tekst przewodni: 1 Piotr. 3,8

„A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni.” (1 Piotr. 3:8 BW);

„Wreszcie zabiegajcie o to, abyście wszyscy byli jednej myśli, byście współczuli jedni drugim, byście byli pełni braterskiej miłości, miłosierdzia i pokory.” (1 Piotr. 3,8 BR).

Wstęp: Bożym pragnieniem było i jest, aby Jego dzieci trwały w jedności. pan Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby zgładzić grzech i poprzez to „połaczyć w jedną całość wszystko, i to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi” (Ef 1,10). Krótko przed Swaśmiercią modlił się do Ojca o jedność Swoich naśladowców (Jan 17,20-23).
W jedności ludu Bożego jest siła, której szatan bardzo się obawia, dlatego wróg naszego zbawienia podejmuje wiele wysiłków, aby tę jedność podważyć i zniszczyć.

Do wstępu:
„Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.” (Jan 17,20-23 BT).

1. Jaki naród był na początku „owcami Bożego pastwiska”? Ps 79,13; por. Mt 10,5.6

„My zaś, lud Twój i owce Twego pastwiska, wysławiać Cię będziemy na wieki i głosić z pokolenia w pokolenie chwałę Twoją.” (Ps 79,13 BP);

„A my, lud Twój i owce Twojego pastwiska, po wszystkie czasy dziękować Ci będziemy i chwałę Twoją głosić przez wszystkie pokolenia.” (Ps 79,13 BR);

„Jezus wysłał tych dwunastu, dając im takie polecenie:
- Nie chodźcie do pogan ani nie wchodźcie do miasta Samarytan. Idźcie raczej do owiec, które zginęły z domu Izraela.” (Mt 10,5.6 BP).

2. Jak Pan Jezus Chrystus nazwał nawracających się z pogan, i co powiedział o jedności zbudowanego przez siebie Kościoła? Jan 10,16; por. Ef 2,11-22

„Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni; również i te muszę przyprowadzić, i głosu mojego słuchać będą, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.” (Jan 10,16 BW);

„Dlatego pamiętajcie, że niegdyś wy - poganie co do ciała, zwani "nieobrzezaniem" przez tych, którzy zowią się "obrzezaniem" od znaku dokonanego ręką na ciele - w owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani Boga na tym świecie. Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch [rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości. A przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.” (Ef 2,11-22 BT);

„A przetoż pamiętajcie, że wy niekiedy będąc pogany w ciele, którzyście byli zwani nieobrzezaniem od onego, które jest zwano obrzezaniem w ciele i które rękoma bywa sprawowane. Iżeście byli na on czas bez Krystusa, oddaleni od rzeczy pospolitej izraelskiej i obcemi od umów, w których się zamykały obietnice, nadzieje nie mając i przez Boga będąc na świecie. Ale teraz w Krystusie Jezusie wy, którzyście niekiedy byli daleko, zstaliście się blisko przez krew Krystusowę. Abowiem on jest pokojem naszym, który oboje jednym uczynił i zepsował przegrodzenie śrzedniej ściany. Zgładziwszy przez ciało swoje nieprzyjaźni, to jest, zakon przykazania, który się zamyka w ceremoniach, aby dwu stworzył w samym sobie w jednego nowego człowieka, czyniąc pokój. Aby też pojednał z Bogiem oboje w jednym ciele przez krzyż, zburzywszy nieprzyjaźń przezeń. A przyszedszy opowiedział pokój wam, którzyście daleko i którzy blisko byli. Abowiem przezeń mamy przystęp oboj w jednym duchu do Ojca. Przeto tedy już nie jesteście gośćmi i komorniki, ale mieszczany pospołu z świętymi i domowniki Bożymi. Zbudowani na fundamencie Apostołów i proroków i owszem na samym Jezusie Krystusie, który jest kamieniem węgłowym. Na którym wszytko budowanie słusznie spojone roście w kościół święty Panu. Na którym też i wy pospołu jesteście zbudowani, abyście byli mieszkaniem Bożym w duchu.”(Ef 2,11-22 BB).

Uwaga: Niechęć i uprzedzenia jakie istniały pomiędzy Izraelitami a przedstawicielami innych narodów, były bardzo głębokie. Jedni i drudzy wzajemnie się lekceważyli, oskarżali i krzywdzili, i to do tego stopnia, że nawet nie zasiadali z sobą do posiłku (por. DzAp 10,28; 11,2.3). Wolą Bożą było, aby wszystkie te uprzedzenia zniknęły, i aby jedni i drudzy stali się dziećmi Boga – braćmi i siostrami w wierze. I tak się stało; a cudu tego Bóg dokonał przez Jezusa Chrystusa!

Do uwagi:
„I odezwał się do nich w te słowa: Wy z pewnością wiecie, że Prawo zabrania Żydowi mieć cokolwiek wspólnego z cudzoziemcem lub przychodzić do niego. Lecz ja zostałem pouczony przez Boga, że żadnego człowieka nie można uważać za skażonego lub nieczystego.” (DzAp 10,28 BR);

„Kiedy Piotr przybył do Jerozolimy, wierni pochodzenia żydowskiego czynili mu wyrzuty mówiąc: Poszedłeś do ludzi nie obrzezanych i jadłeś z nimi.” (DzAp 11,2.3 BR).

3. Jakie złe skłonności Koryntian nie powinny mieć miejsca w prawidłowo funkcjonującym zborze Bożym? 1 Kor 1,10-13

„Błagam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy mówili to samo i aby nie było wśród was rozłamów. Żyjcie w zgodzie, bądźcie wszyscy tej samej myśli i tego samego zdania. Bracia moi! Powiadomili mię o was ludzie Chloe, że są wśród was spory. Mam na myśli to, że każdy z was mówi: 'Ja jestem po stronie Pawła', 'Ja Apollosa', 'Ja należę do Piotra', a 'Ja do Chrystusa'. Czy Chrystus może być rozdzielony? Czy Paweł został za was ukrzyżowany? Czy ochrzczono was w imię Pawła?” (1 Kor 1,10-13 BP);

„A proszę was, bracia, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy byli jednomyślni i aby nie było między wami rozłamów, lecz abyście byli zespoleni jednością myśli i jednością zdania. Albowiem wiadomo mi o was, bracia moi, od domowników Chloi, że wynikły spory wśród was. A mówię to dlatego, że każdy z was powiada: Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, a ja Chrystusowy. Czy rozdzielony jest Chrystus? Czy Paweł za was został ukrzyżowany albo w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?” (1 Kor 1,10-13 BW).

4. Jaka indywidualna postawa i wzajemne traktowanie się członków zboru, zapobiegnie kryzysom w życiu społeczności wierzących? Rz 12,9-18; Flp 2,1-4

„Miłość ma być bez obłudy. Brzydząc się złem, podążajcie za dobrem. We wzajemnej miłości braterskiej bądźcie serdeczni. We wzajemnym szacunku bądźcie uprzedzający. W gorliwości nie bądźcie opieszali. Bądźcie płomiennego ducha. Służcie Panu. Cieszcie się nadzieją. W prześladowaniu bądźcie wytrwali. Trwajcie w modlitwie. Wczuwajcie się w potrzeby świętych. Starajcie się być gościnni. Błogosławcie tym, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie przeklinajcie. Cieszcie się z tymi, którzy się cieszą, a płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie złączeni wspólnym uczuciem. Nie mniemajcie o sobie zbyt wiele, lecz uniżajcie się wobec pokornych. Nie uważajcie się za mądrych. Nie odpłacajcie nikomu złem za zło. 'Starajcie się czynić dobrze wszystkim ludziom'. Jeśli to możliwe, jeśli to od was zależy, żyjcie w pokoju, ze wszystkimi ludźmi.” (Rz 12,9-18 BP);

„Miłość powinna być szczera. Wystrzegajcie się zła, zabiegajcie o dobro. Miłujcie jedni drugich, bądźcie sobie życzliwi i jeden przed drugim okazujcie sobie nawzajem szacunek. Niech wasza gorliwość nigdy nie słabnie, bądźcie pełni zapału ducha, poddani Panu. Ożywieni radosną nadzieją, cierpliwie znoście uciski, módlcie się z wytrwałością. Pomagajcie waszym braciom, gdy znajdą się w potrzebie, bądźcie gościnni dla tych, którzy do was przyjdą. Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie ich, a nie złorzeczcie im. Radujcie się z tymi, którzy się radują, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Żyjcie we wzajemnej zgodzie, nie wynoście się jedni ponad drugich, lecz bądźcie skromni. Nie uważajcie się za zbyt mądrych. Nikomu nie odpłacajcie złem za złe; przeciwnie, wszystkim ludziom dobrze czyńcie. Dokładajcie wszelkich starań, aby, o ile to od was zależy, z wszystkimi żyć w zgodzie.” (Rz 12,9-18 BR);

„Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością. I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze.” (Flp 2,1-4 BW);

„Jeżeli tedy mogę was o coś prosić przez wzgląd na jedność z Chrystusem, jeżeli [Jego] miłość posiada jakąś moc przekonywającą, jeżeli jest jakaś wspólnota w Duchu [Świętym], jeżeli istnieje jakieś współczucie jednych dla drugich, to [proszę was:] zechciejcie być dla mnie powodem do radości! Niech zaistnieje wśród was jedność dążeń, tożsamość miłości, wspólnota ducha i zbieżność pragnień. Nie poszukujcie niczego w celu wynoszenia się jedni ponad drugich, nie gońcie za próżną chwałą, lecz z całą pokorą uważajcie innych za lepszych od was samych. Niech nikt nie szuka tylko własnego dobra, lecz niech myśli o sprawach innych.” (Flp 2,1-4 BR).

5. W jaki sposób należy usuwać wszelkie nieporozumienia, które zaistnieją wśród wierzących? Ef 4,26.31.32

„Możecie się gniewać, ale nie grzeszcie. Słońce niech nie zachodzi nad waszym gniewem,” (Ef 4,26 BP);

„"Gdy się gniewacie, nie grzeszcie!" Niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym;” (Ef 4,26 Kow);

„Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.”(Ef 4,31.32 BT).

6. Jaki nacisk w Swoim nauczaniu kładł Pan Jezus Chrystus na wzajemne wyznawanie i wybaczanie zaistniałych przewinień? Łk 17,3.4; por. Mt 5,23-26; 6,12.14.15

„Miejcie się na baczności! Jeśli twój brat zgrzeszy, upomnij go. A jeśli żałuje, przebacz mu. I gdyby siedem razy na dzień zgrzeszył przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję - przebacz mu.” (Łk 17,3.4 BP);

„Jeżeli więc składasz ofiarę na ołtarzu, a tam przypomnisz sobie, że twój brat ma coś przeciwko tobie, zostaw twoją ofiarę tam przed ołtarzem, a idź pojednać się najpierw z bratem. A potem wróć i złóż swoją ofiarę. Ugódź się szybko z twoim przeciwnikiem, dopóki jeszcze jesteś z nim w drodze do sądu, aby przeciwnik nie oddał cię sędziemu, a sędzia dozorcy. I zostałbyś zamknięty w więzieniu. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, zanim nie spłacisz długu co do grosza.” (Mt 5,23-26 BP);

„Odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom.” (Mt 6,12 BR);

„… i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczyliśmy tym, którzy nam zawinili.” (Mt 6,12 BP);

„Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień.” (Mt 6,14.15 BT).

7. W jakim celu powinniśmy przypatrywać się sobie wzajemnie? Hbr 10,23-25; por. Flp 4,8.9

„Trwajmy niewzruszenie przy nadziei, którą żyjemy, bo prawdziwie godny jest zaufania Ten, który nam dał obietnicę. Okazujmy staranie jedni o drugich, zachęcajmy się do wzajemnej miłości i do spełniania dobrych uczynków. Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak to już niektórzy zwykli czynić, ale zachęcajmy się wzajemnie [do udziału w nich], i to tym bardziej, im bardziej jesteśmy przekonani, że zbliża się dzień [Pański].” (Hbr 10,23-25 BR);

„trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę; i baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża.” (Hbr 10,23-25 BW);

„W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli! Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.” (Flp 4,8.9 BT);

Uwaga: W naturze niemal każdego z nas istnieje skłonność do krytycznych obserwacji i surowego osądu innych ludzi. Nie zawsze umiemy się zdobyć na w pełni obiektywną, a przy tym życzliwą ocenę ich postawy i postępowania. Słowo Boże radzi nam jednak, abyśmy zmienili swoje podejście, starając się dostrzegać w bliźnich, a zwłaszcza we współwierzących ich szlachetne cechy i postępowanie. Gdy spojrzymy na nich w taki właśnie sposób, na pewno to dostrzeżemy. I jeżeli krytyka, czasami niesprawiedliwa lub przesadna, i nas i innych napełnia żółcią i rozczarowaniem, to uznanie i szczerze wyrażona pochwała, wniesie pokój we wzajemne stosunki i zbliży nas do siebie.