28.WIARA BOŻYCH DZIECI

Tekst przewodni: Hebr. 11:6

„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają.” (Hebr. 11:6 BW).

Wstęp: W przekonaniu autora Listu do Hebrajczyków wiara jest absolutną pewnością rzeczy teraźniejszych i przyszłych. Nie jest ona tylko nadzieją, która patrzy w przyszłość z tęsknym oczekiwaniem; raczej jest to nadzieja patrząca w przyszłość z absolutną pewnością!

1. Czego o istocie wiary naucza Słowo Boże? Hbr 11,1

„A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.” (Hbr 11,1 BW);

„Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy.” (Hbr 11,1 BT);

„Wiara jest mocnym przekonaniem, że istnieje to, czego się spodziewamy, jest świadectwem o wydarzeniach, których nie widzimy.” (Hbr 11,1 BP);

„Wierzyć zaś - to znaczy być pewnym, że się otrzyma to, czego się oczekuje; to znaczy być przekonanym o rzeczywistym istnieniu tego, czego się nie widzi.” (Hbr 11,1 BR);

„Wiara natomiast jest podstawą spełnienia się tego wszystkiego, co jest treścią nadziei; przekonaniem o prawdziwości tego, co niewidzialne.” (Hbr 11,1 BPD).

2. Jakie zagadnienia znajdują zadowalające wyjaśnienie dzięki wierze? Hbr 11,3; por. Ps 33.6.9; 2 Ptr 3,5

„Przez wiarę poznajemy, że światy zostały stworzone słowem Boga, że to, co jest dostrzegalne, powstało z niewidzialnego.” (Hbr 11,3 BP);

„To właśnie na drodze wiary możemy stwierdzić, iż wszechrzeczy stworzone słowem Bożym, to wszystko, co oczyma widzimy, powstało kiedyś nie z rzeczy widzialnych.” (Hbr 11,3 BR);

„Przez słowo Jahwe zostały stworzone niebiosa,

przez tchnienie ust Jego - wszystkie ich zastępy. (…)

Bowiem rzekł - i stało się,

rozkazał - i powstało.” (Ps 33,6.9 BP);

„Przez słowo Pana powstały niebiosa

i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego. (…)

Bo On przemówił, a wszystko powstało;

On rozkazał, a zaczęło istnieć.” (Ps 33,6.9 BT);

„Obstając przy tym, przeoczają, że od dawna były niebiosa i była ziemia, która z wody i przez wodę powstała mocą Słowa Bożego.” (2 Ptr 3,5 BW);

„Tego zaiste umyślnie wiedzieć nie chcą, że się niebiosa dawno stały i ziemia z wody i w wodzie stanęła przez słowo Boże,” (2 Ptr 3,5 BG);

„Rozmyślnie nie chcą słyszeć nawet o tym, że dawno temu, na słowo Boże, zaczęły istnieć niebiosa i ziemia, że ziemia została wydobyta z wody i za jej pośrednictwem uformowana.” (2 Ptr 3,5 BR).

3. W jakim wydarzeniu zostało szczególnie uwidocznione, że czyny i cuda Pana Jezusa rozumieć można wyłącznie wiarą? Jan 11,38-44

„Jezus zaś, ponownie wzruszony do głębi, przyszedł do grobu, który miał kształt jaskini zamkniętej od zewnątrz kamieniem. I powiedział: Odsuńcie ten kamień. A siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: Panie, już cuchnie. Cztery dni znajduje się w grobie. Na to rzekł Jezus: Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli będziesz wierzyć, ujrzysz chwałę Bożą? Wtedy usunięto kamień. Jezus wzniósł oczy ku górze i tak się modlił: Ojcze, dziękuję Ci, żeś Mnie wysłuchał. Wiedziałem, że zawsze Mnie wysłuchujesz. Powiedziałem to jednak ze względu na zebranych tu ludzi, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. A gdy to powiedział, zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź z grobu! I wyszedł zmarły, mając ręce i nogi obwiązane opaskami, a twarz zawiniętą w chustę. Rozkazał tedy Jezus: Uwolnijcie go z więzów i pozwólcie mu chodzić.” (Jan 11,38-44 BR).

Uwaga: Prawdziwa, chrześcijańska wiara, to głębokie, absolutne przekonanie, że wszelkie istnienie i wszelka moc; że rzeczy widzialne i niewidzialne; że wszystkie istoty na niebie i ziemi, że wszelkie prawa – znajdują się w mocy i dyspozycji naszego Boga. W taki sposób rozumiał tę rzeczywistość m.in. ów oficer rzymski, który prosił Jezusa o uzdrowienie swego sługi (Mt 8,5-10).

Do uwagi:

„A gdy wszedł do Kafarnaum, przystąpił do niego setnik, prosząc go i mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. A odpowiadając setnik rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój. Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu zaś: Przyjdź, a przychodzi; i słudze swemu: Czyń to, a czyni. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem.” (Mt 8,5-10 BW).

4. Jakie wydarzenie wykazuje cudowną moc i skutek wiary w potęgę Bożą? Joz 10,12-14

„Tego dnia, w którym Jahwe wydał Amorytów synom Izraela, zawołał Jozue do Jahwe w obecności Izraelitów: "Słońce, zatrzymaj się nad Gibeonem, a ty, księżycu, nad doliną Ajjalonu!" I zatrzymało się słońce, również księżyc stanął, aż naród wziął odwet na nieprzyjaciołach swoich. Czyż nie zostało to zapisane w Księdze Sprawiedliwego? Słońce stanęło pośrodku nieba i nie spieszyło się ku zachodowi przez cały dzień. Nie zdarzył się nigdy ani przedtem, ani też potem dzień taki jak ten, w którym Jahwe wysłuchał wołania człowieka. Jahwe sam bowiem walczył za Izraela.” (Joz 10,12-14 BP).

5. Czego przez wiarę dokonywali Apostołowie i pierwszy Zbór Chrześcijański? DzAp 5,17-26; 9,36-41

„Patrząc na to arcykapłan i jego zwolennicy spośród saduceuszów zapłonęli zazdrością. Pojmali też wkrótce apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia. Lecz nocą anioł Pański otworzył bramy więzienia i wypuściwszy ich na wolność powiedział: Idźcie do świątyni i głoście ludowi naukę o nowym życiu! Usłyszawszy tedy ten nakaz, o świcie już przyszli do świątyni i poczęli nauczać. Wtedy arcykapłan i jego stronnicy zwołali Sanhedryn i wszystkich starszych Izraela, a potem kazali ich sprowadzić z więzienia. Lecz kiedy słudzy przyszli, nie znaleźli ich już w więzieniu. Powróciwszy więc powiedzieli: Zastaliśmy więzienie bardzo starannie zamknięte i strażników czuwających u wejścia. Kiedyśmy jednak weszli do wnętrza, nie znaleźliśmy tam już nikogo. Gdy przywódca straży świątynnej i arcykapłani usłyszeli te słowa, nie mogli pojąć, co się z nimi stało. Lecz oto przybiegł nagle ktoś i powiedział: Ludzie, których wtrąciliście do więzienia, znajdują się w świątyni i spokojnie nauczają. Poszedł tedy przywódca straży świątynnej ze sługami i przyprowadził ich, nie używając przy tym jednak żadnej przemocy w obawie, aby lud ich samych nie ukamienował.” (DzAp 5,17-26 BR);

„A w Joppie była pewna uczennica, imieniem Tabita, co w tłumaczeniu znaczy Dorkas; życie jej wypełnione było dobrymi i miłosiernymi uczynkami, jakich dokonywała. I stało się, że w tym właśnie czasie zaniemogła i umarła; obmyto ją i złożono w sali na piętrze. Ponieważ zaś Lydda leży blisko Joppy, uczniowie, usłyszawszy, że tam przebywa Piotr, wysłali do niego dwóch mężów z prośbą: Nie zwlekaj z przyjściem do nas. Wybrał się tedy Piotr i poszedł z nimi; a gdy przyszedł, zaprowadzili go do sali na piętrze; i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując suknie i płaszcze, które robiła Dorkas, gdy była z nimi. A Piotr, usunąwszy wszystkich, padł na kolana i modlił się; potem zwrócił się do ciała i rzekł: Tabito, wstań! Ona zaś otworzyła oczy swoje i, ujrzawszy Piotra, usiadła. A on podaj jej rękę i podniósł ją; przywoławszy zaś świętych i wdowy, pokazał ją żywą.” (DzAp 9,36-41 BW);

„Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: «Przyjdź do nas bez zwłoki!» Piotr poszedł z nimi, a gdy przyszedł, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia. Po usunięciu wszystkich, Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do ciała i rzekł: «Tabito, wstań!» A ona otwarła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła. Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy i ujrzeli ją żywą.” (DzAp 9,36-41 BT).

6. Czy ci, którzy posiadali w sercach wiarę, byli zawsze wolni od niebezpieczeństw i cierpień? DzAp 12,1-3; 14,19.20

„W tym również czasie król Herod rozpoczął surowe prześladowanie niektórych spośród tamtejszych wiernych. Kazał ściąć mieczem Jakuba, brata Jana, a kiedy spostrzegł, że było to po myśli Żydów, wydał także rozkaz aresztowania Piotra. Było to w okresie święta Przaśników.” (DzAp 12,1-3 BR);

„Tymczasem jednak nadciągnęli z Antiochii i Ikonium Żydzi, którzy podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że już nie żyje. Lecz gdy go potem otoczyli uczniowie, podniósł się, wrócił do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe,” (DzAp 14,19.20 BR).

7. Jaka (czyja) wiara jest i powinna pozostać na zawsze ideałem każdego chrześcijanina? Obj 14,12

„Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa.” (Obj 14,12 BT);

„Tu okazuje się wytrwałość świętych, którzy zachowują przykazania Boże i wiarę w Jezusa.” (Obj 14,12 KOW).