29.CZYNNIKI BUDUJĄCE WIARĘ

Tekst przewodni: 1 Jan. 5:4

„Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat, a zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza.” (1 Jan. 5:4 BW);

„A przykazania Jego nie są trudne, ponieważ wszystko, co zrodziło się z Boga, zwycięża świat, a zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest wiara nasza.” (1 Jan. 5:4 BP);

„Gdyż wszystko, co zostało zrodzone z Boga, (nieustannie) zwycięża świat, a to jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat — nasza wiara.” (1 Jan. 5:4 BPD).

1. W jaki sposób rodzi się i gruntuje wiara dzieci Bożych? Rz 10,17; por. DzAp 17,11

„Wiara więc rodzi się z przyjęcia słowa, a przyjęcie to następuje dzięki słowu samego Chrystusa” (Rz 10,17 BP);

„Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” (Rz 10,17 BW);

„Ci szlachetnością przewyższali mieszkańców Tesaloniki, z cała gotowością przyjęli naukę i codziennie zastanawiali się na podstawie Pisma, czy to tak istotnie jest.” (DzAp 17,11 BP).

2. Jaką rolę w rozbudzaniu i gruntowaniu wiary spełnia człowiek, wyjaśniający prawdy zbawienne? Rz 10,13-15; por. DzAp 8,27-38

„Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, dostąpi zbawienia. jakże więc będą Go wzywać, skoro nie uwierzyli w Niego? A jak będą wierzyć, skoro nie usłyszeli o Nim? Jak zaś będą słyszeć, skoro im nikt o Nim nie głosi? A jak ktoś będzie głosił, skoro nie został wysłany? Tak też napisano: „Jak piękne stopy tych, którzy głoszą dobro!”.” (Rz 10,13-15 BP);

„Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!” (Rz 10,15 BT).

„Wstał więc i poszedł. W tym czasie Etiopczyk, wysoki urzędnik królowej etiopskiej Kandaki, zarządzający całym jej skarbem, powracał z Jerozolimy. Był tam złożyć hołd Bogu. Siedząc na wozie, czytał proroka Izajasza. Powiedział Duch do Filipa: „Zbliż się i idź przy wozie”.

Gdy Filip dobiegł, usłyszał, że czyta proroka Izajasza. Zapytał więc: „Czy ty rozumiesz, co czytasz?”. Odpowiedział: „Skąd bym mógł, skoro mi nikt nie objaśni” i poprosił Filipa, aby wsiadł do wozu. A urywek Pisma, który czytał był następujący:

„Jak owca na zabicie prowadzona,

jak milczący baranek, gdy go strzygą,

tak on nie otwiera ust.

W chwili uniżenia, nie przyznano mu słuszności,

któż opisze jego ród,

bo życie jego z ziemi będzie wymazane”.

Zapytał dworzanin Filipa: „Proszę cię, o kim to prorok mówi, o sobie, czy o kimś innym?” Nawiązując do przeczytanego tekstu, opowiedział mu Filip dobrą nowinę o Jezusie. Jadąc tą drogą, przybyli nad jakąś wodę; wtedy powiedział dworzanin: „Patrz, woda! Czy istnieje jakaś przeszkoda, abyś mnie ochrzcił?” Zatrzymał więc wóz, weszli do wody i Filip ochrzcił dworzanina.” (DzAp 8,27-38 BP);

„A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?

Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.

I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.” (DzAp 8,36-38 BW).

3. Kiedy najlepiej zadbać o rozwój i wzmocnienie wiary? 2 Tym 3,15; por. 2 Tym 1,5

„Również dlatego, że od dziecka znasz Pisma święte, które mogą ci dać mądrość, prowadzącą do zbawienia przez wiarę, jaką mamy w Chrystusie Jezusie?” (2 Tym 3,15 BP);

„Dobrze pamiętam twoją szczerą wiarę; mieszkała ona najpierw w sercu twojej babki, Lois, i twojej matki, Eunice, a przekonałem się, że mieszka także i w tobie”. (2 Tym 1,5 BP);

„Mam w żywej pamięci twoją szczerą wiarę, która już w sercu twej babki Loidy i matki twej Eunice żyła. A żyje również w tobie, czego pewien jestem.” (2 Tym 1,5 Kow).

Uwaga: Każda matka i ojciec nuszą sobie uświadomić, w jak wielkim stopniu mogą wpływać na ukształtowanie się wiary swoich dzieci. Jest to wielki dar Boży – przywilej, ale i odpowiedzialność! Zaniedbania tego okresu – okresu, w którym kształtuje się osobowość naszych dzieci, także osobowość duchowa – mogą się okazać nie do odrobienia w czasie późniejszym!

4. Co w szczególny sposób umacnia wiarę? 1 Ptr 1,5-7; Jak 1,2.3

„Wy zaś strzeżeni jesteście mocą Bożą, przez wiarę, aby przygotowane zbawienie objawiło się w czasie ostatecznym.

Dlatego radujcie się, chociaz na razie różne doświadczenia, zasmucają was czasem, aby wasza wypróbowana wiara okazała się daleko cenniejsza od zniszczalnego złota, które próbuje się w ogniu. Przyniesie to wam chwałę, cześć i sławę w dniu objawienia się Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,5-7 BP);

„Bracia moi, przyjmujcie z pełną radością rozmaite doświadczenia, przez które przechodzicie, swiadomi, że próba wiary waszej rodzi wytrwałość!” (Jak 1,2.3 BP).

Uwaga: Doświadczenia, które przechodzimy i które kończą się zwycięstwem duchowym, w sposób szczególny umacniają naszą wiarę. Chrześcijanin niejednokrotnie musi przechodzić „doliną cienia śmierci” – zaznać goryczy opuszczenia i zwątpienia, przeżywać rozdarcie duszy. Spotkało to również patriarchę Hioba, który – bliski załamania – wbrew sobie, swoim przyjaciołom, a nawet ludzkiemu rozsądkowi – trwał w wierności wobec Boga. Wiara jego była tak silna, że zapierając się siebie samego, oświadczył: „Oto choćby mnie i zabił, przecie w Nim ufać będę!” (Hiob 13,15 BG). Po zakończeniu próby, człowiek ten wypowiedział znamienne słowa, w których chyba najpełniej została określona wartość doświadczeń wiary: „Przedtem tylko ucho słyszało o Tobie, ale teraz oko moje widzi Cię” (Hiob 42,5).

5. Jakie wydarzenie dowodzi, że moc wiary jest zależna od pielęgnowania ducha modlitwy? Mt 17,17-24

„Jezus odpowiedział:

- Przewrotne pokolenie niedowiarków, jak długo będę z wami. Jak długo będę was znosił? Przyprowadźcie mi go tutaj!

Jezus nakazał mu surowo [wyjść z chłopca] i czart wyszedł z niego. I od tej chwili chłopiec był zdrowy.

Wtedy uczniowie zapytali Jezusa na osobności:

- Dlaczego my nie mogliśmy go wyrzucić?

On im mówi:

- Z powodu waszej słabej wiary. Zaprawdę powiadam wam; Jeśli macie wiarę jak ziarnko gorczycy, a powiecie tej górze: Przesuń się tam - to się przesunie. I nie ma rzeczy, która byłaby dla was niemożliwa.

Kiedy byli razem w Galilei, Jezus im powiedział:

- Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce ludzi, i zabiją Go, i na trzeci dzien zmartwychwstanie.

A oni zasmucili się bardzo.

Kiedy przybyli do Kafarnaum, podeszli do Piotra ludzie, którzy pobierali didrachmy, i rzekli:

- Czy wasz nauczyciel nie płaci didrachmy?” (Mt 17,17-24 BP);

„A On im mówi: Dla niedowiarstwa waszego. Bo zaprawdę powiadam wam, gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, to powiedzielibyście tej górze: Przenieś się stąd tam, a przeniesie się, i nic niemożliwego dla was nie będzie.

Ale ten rodzaj nie wychodzi inaczej, jak tylko przez modlitwę i post.” (Mt 17,20.21 BW);

„(Ten zaś rodzaj złych duchów wyrzuca się tylko modlitwą i postem)” (Mt 17,21 BT).

Uwaga: Tym, który udziela wiary, jest Bóg (Rz 12,3), a sama wiara rodzi się i umacnia w sercu tego, kto utrzymuje z Bogiem stały i bliski kontakt. Stąd tak wielką rolę w umacnianiu wiary odgrywa modlitwa i połaczony z nią post.

Do uwagi:

„Powiadam bowiem – zgodnie z udzielonym mi darem – każdemu przebywającemu wśród was, aby nie mniemał o sobie więcej niż należy. Niech każdy mądrze myśli o sobie. Bóg każdemu przydzielił wiarę, według wyznaczonej mu miary.” (Rz 12,3 BP);

„Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie rozumiał o sobie więcej, niż należy rozumieć, lecz by rozumiał z umiarem stosownie do wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił.” (Rz 12,3 BW).

6. Czego nie może zaniedbywać ten, kto dba o wzrost swej wiary? Hbr 10,25; por. DzAp 2,44-47

„Nie opuszczajmy wspólnego zgromadzenia, jak niektórzy mają w zwyczaju, dodawajmy sobie otuchy i to tym bardziej, im bliższy, jak widzicie, jest ów dzień.” (Hbr 10,25 BP);

„Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.” (DzAp 2,44-47 BT).

7. Co jeszcze ma wielkie znaczenie dla naszego życia wiary? Ef 5,19.20; por. DzAp 16,25.26

„Przemawiając jedni do drugich, posługujcie się psalmami, hymnami i pieśniami, pełnymi ducha [gorliwości] śpiewajcie Panu i wysławiajcie Go w waszych sercach. I nie przestawajcie też dziękować za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (Ef 5,19.20 BR);

„Śpiewajcie wspólnie psalmy, hymny i pieśni duchowe. Śpiewajcie Panu z całego serca i chwalcie go. Składajcie nieustannie dzięki za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (Ef 5,19.20 Kow);

„O północy Paweł i Sylas modląc się śpiewali na cześć Boga, a więźniowie im się przysłuchiwali. Nagle powstało tak wielkie trzęsienie ziemi, że zachwiały się fundamenty więzienia i natychmiast pootwierały się wszystkie drzwi, ze wszystkich zaś więźniów opadły kajdany.” (DzAp 16,25.26 BP).