34.WIARA, A UCZYNKI SPRAWIEDLIWOŚCI cz. I

Tekst przewodni: Jak 2:18

„Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z uczynków moich.” (Jak 2:18 BW);

„Ale może ktoś powie tak: Ty wierzysz, a ja spełniam dobre uczynki. [Otóż odpowiem wówczas:] Pokaż mi, w jaki to sposób twoja wiara może istnieć bez uczynków, bo ja mogę ci pokazać, jak moja wiara przejawia się w dobrych uczynkach.” (Jak 2:18 BR);

„Na to mógłby ktoś powiedzieć: "Ty masz wiarę, a ja mam uczynki. Pokaż mi swą wiarę bez uczynków, a ja wykażę ci wiarę z uczynków moich".” (Jak 2:18 Kow).

1. Dzięki czemu jesteśmy zbawieni? Ef 2,8.9

„Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.” (Ef 2,8.9 BT);

„Przez łaskę bowiem jesteście zbawieni mocą wiary. Nie pochodzi to z waszej zasługi, lecz z daru Bożego. Nie z uczynków, aby się nikt nie przechwalał.” (Ef 2,8.9 BP);

„Jesteście bowiem zbawieni mocą łaski przez wiarę. Tak więc jest to dar Boży, a nie wasze dzieło. Nie zawdzięczacie go własnym wysiłkom i dlatego nikt z was nie może się nim chlubić.” (Ef 2,8.9 BR).

Uwaga: Żaden, nawet najbardziej zacny i sprawiedliwy czyn ludzki, nie jest w stanie uwolnić nas od popełnionego grzechu! Nie potrafi też tego uczynić doskonały i święty Zakon Boży (Rz 7,12), gdyż „przez zakon jest poznanie grzechu” (Rz 3,20), a nie jego zgładzenie (por. Hbr 10,1-4)!

Jezus Chrystus zgładził na Golgocie nasze grzechy, i dlatego Pismo świadczy, że usprawiedliwienie z grzechu jest wyłącznie darem Bożej łaski, a dostępujemy go przez wiarę w moc Jego oczyszczającej krwi (Rz 3,21-25).

Do uwagi:

„Tak więc zakon jest święty i przykazanie jest święte i sprawiedliwe, i dobre.” (Rz 7,12 BW);

„Nikt bowiem nie może dostąpić usprawiedliwienia w oczach jego przez uczynki Zakonu. Zakon służy tylko do poznania grzechu.” (Rz 3,20 Kow);

„Prawo jest tylko cieniem przyszłych dóbr, a nie ich rzeczywistym wyrazem, i dlatego mimo corocznie składanych, ciągle tych samych ofiar nie jest w stanie udoskonalić tych, którzy przychodzą z owymi ofiarami [do Boga]. Czyżby bowiem nie przestano ich składać, gdyby ci, którzy je składają, oczyszczeni raz na zawsze, doszli do przeświadczenia, że już zostali oczyszczeni od wszelkiego grzechu? Tymczasem rzecz się ma zgoła inaczej: to właśnie owe ofiary odnawiają co roku pamięć o ludzkich grzechach. Bo krew wołów i kozłów nie jest w stanie zgładzić ludzkich grzechów.” (Hbr 10,1-4 BR);

„Prawo bowiem, posiadając tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, corocznie ciągle składane, nie może nigdy udoskonalić tych, którzy się zbliżają. Czyż bowiem nie przestano by ich składać, gdyby składający je raz na zawsze oczyszczeni nie mieli już żadnej świadomości grzechów? Ale przez nie każdego roku [odbywa się] przypomnienie grzechów. Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.” (Hbr 10,1-4 BT);

„Zakon bowiem będąc cieniem przyszłych dóbr, a nie samym obrazem rzeczy, nie może nigdy uczynić doskonałymi tych, co przystępują z tymi samymi ofiarami, które co roku ustawicznie składają; inaczej zaprzestanoby je ofiarowywać, dlatego że ofiarujący, raz oczyszczeni nie mieliby żadnego grzechu na sumieniu. Ale w nich wznawia się co roku przypominanie grzechów. Niemożliwa to bowiem rzecz, żeby grzechy miały być zgładzone krwią wołów i kozłów.” (Hbr 10,1-4 JW);

„Ale teraz niezależnie od zakonu objawiona została sprawiedliwość Boża, o której świadczą zakon i prorocy, i to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów.” (Rz 3,21-25 BW);

„Teraz zaś poza Prawem objawiła się sprawiedliwość Boga, o której świadectwo dają Prawo i Prorocy. A sprawiedliwość Boża spełnia się we wszystkich wierzących dzięki przyjęciu wiary w Jezusa Chrystusa. Nie ma bowiem różnicy: wszyscy zgrzeszyli i utracili chwałę Boga, darmo natomiast dostąpili usprawiedliwienia dzięki Jego darowi, dzięki odkupieniu dokonanemu przez Chrystusa Jezusa. Jego to Bóg ustanowił ofiarą przebłagalną przez wiarę i przelanie Jego krwi, chcąc okazać w ten sposób swoją sprawiedliwość, dzięki której odpuszcza dawniej popełnione grzechy.” (Rz 3,21-25 BP);

„A teraz zostało objawione usprawiedliwienie przez Boga, niezależnie od Zakonu. Już Zakon i Prorocy wskazywali na nie: na usprawiedliwienie przez Boga dokonywujące się przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i to dla wszystkich [i we wszystkich], którzy [w niego] wierzą. Tu nie ma żadnej różnicy. Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej. Lecz przez łaskę jego dostępują za darmo usprawiedliwienia, dzięki odkupieniu, które dokonało się w Jezusie Chrystusie. Jego to ustanowił Bóg ofiarą przebłagania we własnej krwi jego, aby okazać swą sprawiedliwość - a ofiara ta staje się skuteczna w tych, którzy wierzą.” (Rz 3,21-25 Kow).

2. Czy fakt, że jesteśmy „zbawieni darmo z łaski Jego, przez wiarę” (Ef 2,8.9), oznacza, że zbawiony człowiek może nie dbać o swe uczynki, a nawet dopuszczać się grzechu? Ef 2,10; Rz 6,1.2; por. Hbr 12,14

„Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.” (Ef 2,10 BW);

„Jesteśmy bowiem dziełem Bożym; to Bóg w Chrystusie Jezusie stworzył nas, byśmy pełnili dobre uczynki, przygotowane zresztą u Boga od dawna do spełniania przez nas.” (Ef 2,10 BR);

„Cóż więc powiemy? Czyż mamy trwać w grzechu po to, aby łaska w pełni się okazała? Na pewno nie! Jakżeż my wszyscy, którzy umarliśmy dla grzechu, mielibyśmy jeszcze żyć w nim?” (Rz 6,1.2 BP);

„Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostać w grzechu, aby łaska obfitsza była? Przenigdy! Jakże my, którzy grzechowi umarliśmy, jeszcze w nim żyć mamy?” (Rz 6,1.2 BW);

„Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie będzie oglądał Boga.” (Hbr 12,14 BP).

Uwaga: O ile usprawiedliwienie jest darem łaski dla nas, i jest wyłącznie czynem Boga w Chrystusie, to uświęcenie, jest dziełem Bożym w nas – dziełem, w którym musimy mieć swój udział, jeśli chcemy oglądać Pana!

3. Czy sama wiara, pozbawiona wypływających z niej uczynków sprawiedliwości, może doprowadzić do zbawienia? Jak 2,14.19.20

„Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? (…) Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna?” (Jak 2,14.19.20 BT);

„Wierzysz, że jest tylko jeden Bóg. Bardzo słusznie! Lecz demony też wierzą - i drżą. Chcesz więc zrozumieć, marny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa?” (Jak 2,19.20 Kow);

„Ty wierzysz, że jest jeden Bóg? Dobrze czynisz: czarci też wierzą i drżą. Chcesz zaś wiedzieć, o człowiecze próżny, że wiara bez uczynków martwa jest?” (Jak 2,19.20 JW).

4. Jakim przykładem popiera Apostoł swoją argumentację i odrzuca wiarę, która nie prowadzi do uczynków sprawiedliwości? Jak 2,15-17

„Gdyby brat lub siostra nie mieli się w co ubrać i brakło im codziennego chleba, a ktoś z was im powie: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie - a nie da im tego, co jest konieczne do życia, to cóż to pomoże? Tak też wiara nie przejawiająca się w czynach martwa jest sama w sobie.” (Jak 2,15-17 BP);

„Jeśli na przykład jakiś brat lub siostra nie mają w co się ubrać lub co jeść, a wy im powiecie: Idźcie sobie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie [gdzie indziej ] do syta - lecz sami nie dacie im nic z tego, co konieczne do życia - to na cóż wszystkie wasze słowa? Tak tedy wiara, jeżeli nie towarzyszą jej dobre uczynki, martwa jest sama w sobie.” (Jak 2,15-17 BR).

5. W czym objawia się prawdziwa, godna polecenia wiara? Jak 2,18

„Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków.” (Jak 2,18 BT).

6. Jakie dalsze przykłady przekonują nas o potrzebie posiadania zarówno wiary, jak i wypływających z niej uczynków? Jak 2,21-25

„Czyż Abraham, praojciec nasz, nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował na ołtarzu Izaaka, syna swego? Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała. I wypełniło się Pismo, które mówi: I uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało ku usprawiedliwieniu, i nazwany został przyjacielem Boga. Widzicie, że człowiek bywa usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary. W podobny sposób i Rahab, nierządnica, czyż nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła ich inną drogą?” (Jak 2,21-25 BW).

7. Jakiej zmiany dokonała wiara w sercu Zacheusza, i jak się to uzewnętrzniło w jego postępowaniu? Łk 19,5-8

„Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: «Do grzesznika poszedł w gościnę». Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie».” (Łk 19,5-8 BT).

Uwaga: Niektórzy chrześcijanie sądzą, że wystarczy w chwili porywu duchowego wyznać Chrystusa swoim Zbawicielem, aby być zbawionym. Są przekonani, że uczynki nie są dla zbawienia konieczne. – Historia Zacheusza poucza nas jednak, że takie rozumowanie jest błędne. Jezus oświadczył wprawdzie: „Dzisiaj stało się zbawienie domowi temu” – stało się to jednak nie w momencie, gdy Zacheusz z radością przyjął Mistrza do swego domu, ale dopiero wówczas, gdy człowiek ten podjął decyzję o zmianie swego życia. Wtedy, kiedy postanowił naprawić wszystkie wcześniej wyrządzone przez siebie krzywdy, i ulżyć niedoli biedaków, wobec losu których wcześniej był nieczuły! Jeżeli nawrócenie nie prowadzi człowieka do zmiany postępowania – wówczas nie jest tym, za co uchodzi!