35.WIARA, A UCZYNKI SPRAWIEDLIWOŚCI cz.II

Tekst przewodni: Hebr. 10:24

„I baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, uczynków, uczynków, uczynków.” (Hebr. 10:24 BW);

„Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków.” (Hebr. 10:24 BT);

„Okazujmy staranie jedni o drugich, zachęcajmy się do wzajemnej miłości i do spełniania dobrych uczynków.” (Hebr. 10:24 BR);

„Czuwajmy też jedni nad drugimi zachęcając się do miłości i dobrych uczynków.” (Hebr. 10:24 Kow);

„Myślmy o sobie nawzajem, jak pobudzać się do miłości i dobrych uczynków.” (Hebr. 10:24 BPD).

1. Czego Bóg oczekuje od Swego Zboru (Kościoła)? Kol 1,10

„Abyście postępowali w sposób godny Pana i we wszystkim podobali się Jemu, przynosząc owoc wszelkich dobrych uczynków i wzrastając w poznaniu Boga.” (Kol 1,10 BP).

2. Jakie środowisko powinno nas pobudzać do miłości i dobrych uczynków? Hbr. 10,24.25

„Troszczmy się wspólnie o to, jak się zachęcać wzajemnie do miłości i dobrych uczynków! Nie opuszczajmy wspólnego zgromadzenia, jak niektórzy mają w zwyczaju, dodawajmy sobie otuchy i to tym bardziej, im bliższy, jak widzicie, jest ów dzień.” (Hbr 10,24.25 BP).

3. Co chrześcijanin uznaje za jedną z podstawowych norm swego postępowania? 1 Jana 2,3-7; 5,2

„Po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: "Znam Go", a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował. Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku; tym dawnym przykazaniem jest nauka, którąście słyszeli.” (1 Jana 2,3-7 BT);

„Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, iż Boga miłujemy i wypełniamy Jego przykazania.” (1 Jana 5,2 BP).

4. Jaką „złotą zasadę” postępowania w stosunkach z innymi ludźmi zalecił Pan Jezus? Mt 7,12

„Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy.” (Mt 7,12 BT).

Uwaga: Wielki nauczyciel Żydów, Hillel, na pytanie o istotę Prawa Bożego powiedział: „Nie czyń innym, co tobie jest niemiłe. To jest istotą Prawa, zaś cała reszta, to tylko uzupełnienie. Idź i naucz się tego”.

Hillel wyraził tutaj „złotą zasadę” w sensie negatywnym. Natomiast Jezus podał ją w sensie pozytywnym. Z Jego słów wynika, że chrześcijanin nie powinien być człowiekiem pasywnym, biernym wobec świata i ludzi; ma być aktywnym w czynieniu dobra, dbając o innych w taki sam sposób, jak dba o siebie (por. Mt 22,39).

Do uwagi:

„Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.” (Mt 22,39 BT).

5. Jakie uczynki są szczególnie miłe Bogu? Gal 2,10; DzAp 9,36-39; por. Jak 1,27

„Mieliśmy również pamiętać o ubogich, co też skwapliwie czyniłem.” (Gal 2,10 BP);

„mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, czym się też gorliwie zająłem i co starałem się wykonać.” (Gal 2,10 BW);

„A w Jafie mieszkała pewna niewiasta wierząca Tabita, co znaczy Dorkas. Czyniła ona wiele dobrego, a zwłaszcza hojnie wspierała ubogich. Otóż wtedy właśnie zachorowała i zmarła owa niewiasta. Obmyto jej ciało i ułożono w izbie, w górnej części domu. Lidda leży niedaleko Jafy. Gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że przebywa tam Piotr, posłali do niego dwu ludzi z prośbą: Przybądź do nas natychmiast! Wyruszył tedy Piotr w drogę, a gdy przybył na miejsce, zaprowadzono go do izby na górze, gdzie zaraz otoczyły go wdowy, pokazując mu ze łzami w oczach chitony i suknie, które zrobiła Dorkas jeszcze za życia.” (DzAp 9,36-39 BR);

„Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: «Przyjdź do nas bez zwłoki!» Piotr poszedł z nimi, a gdy przyszedł, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia.” (DzAp 9,36-39 BT);

„Szczera i nieskazitelna wobec Boga i Ojca pobożność - to troska o sieroty i wdowy w ich niedoli, niewinność i wolność od (wpływów tego) świata.” (Jak 1,27 BP);

„Pobożność prawdziwa, nie budząca zastrzeżeń u Boga Ojca, polega na tym, by śpieszyć z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniach i by nie poddawać się złym wpływom tego świata.” (Jak 1,27 BR);

„Czystą i nieskazitelną bogobojnością u Boga i Ojca jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich ucisku i strzec się splamienia ze strony świata.” (Jak 1,27 BPD).

6. Czym chrześcijanin musi się odróżniać od otaczającego go świata ludzi niesprawiedliwych? Mt 5,43-48; Rz 12,17-21

„Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” (Mt 5,43-48 BT);

„Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi! Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi! Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]! Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. Jeżeli pragnie - napój go! Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę. Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!” (Rz 12,17-21 BT).

7. O co niewierzacy pomawiają często dzieci Boże, a jak można się skutecznie obronić przed tymi pomówieniami. 1 Ptr 2,12; por. Mt 5,16

„Wasze zachowanie się wśród pogan niech będzie nienaganne, a wówczas oni również, przypatrując się waszym dobrym uczynkom, przestaną was znieważać jako złoczyńców, a poczną wychwalać Boga w dniu Nawiedzenia.” (1 Ptr 2,12 BR);

„Tak wasze światło niech świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.” (Mt 5,16 BP).