38.NADZIEJA KTÓRA POMAGA ŻYĆ

Tekst przewodni: Rzym. 5:5

„A nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.” (Rzym. 5:5 BW);

„A nadzieja nie pohańbia, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.” (Rzym. 5:5 BG).

1. W czym wielu ludzi pokłada nadzieję? Łk 12,16-19; por. 1 Tym 6,9.10

„I opowiedział im przypowieść:

- Pewnemu bogatemu człowiekowi pole dobrze obrodziło. I zastanawiał się: Co zrobić? Bo nie mam gdzie pomieścić swoich plonów. I powiedział sobie: Zrobię tak: zburzę moje spichrze i postawię większe, i tam pomieszczę wszystko zboże i cały mój dobytek. I powiem sobie: Masz wielki majątek odłożony na długie lata. Odpoczywaj, jedz, pij i baw się wesoło!” (Łk 12,16-19 BP);

„A ci, którzy chcą być bogaci, wpadają w próby i w sidła oraz w liczne bezsensowne i szkodliwe pragnienia, które pogrążają ludzi w zgubę i zatracenie. Gdyż korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy, której niektórzy ulegli, zboczyli od wiary i zadali sobie wiele zgryzot.” (1 Tym 6,9.10 BPD);

„Ci zaś, którzy pragną się wzbogacić, popadają w pokusy, dostają się w różne zasadzki i nie mogą się uwolnić od licznych nieporozumień i szkodliwych pożądań. I tak w końcu, rujnując się coraz bardziej, idą na wieczne zatracenie. Pogoń za pieniądzem jest bowiem korzeniem wszelakiego zła. To właśnie żądza posiadania sprawiła, że niektórzy odpadli od wiary i sami stali się dla siebie przyczyną niewymownego cierpienia.” (1 Tym 6,9.10 BR);

„Ci bowiem, co chcą stać się bogatymi, wpadają w pokusę i w sidło diabelskie i w wiele pragnień niepożytecznych i szkodliwych, które pogrążają ludzi w zatracenie i zgubę. Albowiem korzeniem wszelkiego złego jest chciwość, niektórzy oddając się jej, odpadli od wiary, i uwikłali się w wiele boleści.” (1 Tym 6,9.10 JW).

2. Jak konczą się te nadzieje, które nie są oparte na Bogu i Jego obietnicach? Hiob 8,11-15; por. Ps 73,1-20

„Alboż papirus rośnie tam, gdzie nie ma bagna, i sitowie rozwija się bez wody?

Choć jeszcze jest świeże i nie skoszone, jednak więdnie rychlej niż inna trawa.

Taki jest los wszystkich, którzy zapomnieli o Bogu, i tak ginie nadzieja niegodziwego.

Jego ufność, to babie lato, a jego wiara, to pajęczyna.

Jeśli się opiera na swoim domu, to ten się nie ostoi; jeśli się go kurczowo trzyma, to ten nie przetrwa.” (Hiob 8,11-15 BW);

„Psalm Asafa

O, jak dobry jest Bóg dla Izraela

i dla wszystkich ludzi czystego serca.

Ale moje stopy omal się nie potknęły,

mało brakowało, żebym upadł.

Zacząłem bowiem zazdrościć wszystkim niegodziwcom,

widząc, że tak dobrze im się wiedzie.

Nie znoszą żadnych ucisków,

zdrowi są i dobrze wyglądają.

Nie znają udręczenia innych śmiertelników,

nie są doświadczani tak jak inni ludzie.

Dlatego pycha jest im za naszyjnik ozdobny,

a w przemoc odziewają się jak w cenną szatę.

Oczy mają zatłuszczone, że ledwie widzą,

ich serce - ciągle pełne złych planów.

Szydzą zawsze i o wszystkim źle mówią,

kłamią i są wyniośli w mowie.

Rozdzierają swe usta aż pod niebiosa,

a na ziemi język ich dotyka bezkarnie wszystkiego.

Dlatego ludzie zwracają się do nich

i piją chciwie ich wodę.

I jeszcze mówią sobie: Jak może to Bóg zauważyć?

Czy może wiedzieć o tym Najwyższy?

Zaprawdę, tacy są bezbożni, zawsze szczęśliwi,

przydają jedne bogactwa do drugich.

Czy zatem na próżno czyste jest moje serce?

Czy bez pożytku niewinne są moje ręce?

Bo dnia każdego byłem doświadczany,

każdego ranka spotykała mnie chłosta.

Gdybym postanowił: Będę mówił jak tamci

dopuściłbym się zdrady wobec Twoich synów.

Dokładałem więc starań żeby to zrozumieć,

lecz tylko powiększałem wciąż moje cierpienia.

Aż wreszcie wszedłem do przybytku Boga

i przekonałem się, jaki jest ich koniec.

Wpuściłeś ich na grunt bardzo śliski

i spychasz ich ku niewątpliwej zagładzie.

Nagle znikną zupełnie, rozpadną się całkowicie

i tak straszny spotka ich koniec.

Będą jak senne widziadła, co znikają w chwili przebudzenia

i zapomina się o nich, kiedy człowiek wstaje.” (Ps 73,1-20 BR).

3. W kim można pokładać niezachwianą nadzieję? Jer 3,23

„Zaiste, ułudą jest pokładanie nadziei w pagórkach i wrzawa na górach! Zaiste, w Panu, Bogu naszym, jest zbawienie Izraela.” (Jer 3,23 BW);

„Prawdziwie kłamliwe były pagórki i mnóstwo gór; zaiste w Panu, Bogu naszym, zbawienie Izraela.” (Jer 3,23 JW).

4. Jakie, niezwykle ważne słowa wypowiedział na pewnym miejscu Psalmista? Ps 127,1.2

„Pieśń wstępowań; Salomona.

Jeżeli Jahwe domu nie zbuduje,

na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą,

jeżeli Jahwe nie strzeże miasta,

na próżno czuwają strażnicy.

Daremnie wstajecie wczesnym rankiem

i opóźniacie nocny spoczynek,

spożywacie wasz chleb w ciężkim trudzie,

gdyż On swych umiłowanych i we śnie obdarza.” (Ps 127,1.2 BP).

5. W jakich słowach została scharakteryzowana sytuacja niepoddanego Bogu świata? Mt 24,6.7; por. Iz 57,20.21

„Będziecie również słyszeli o wojnach i o wieściach z wojen. Nie dajcie się tym zastraszyć. To musi co prawda nastąpić, ale nie będzie jeszcze oznaczać końca. Naród stanie przeciwko narodowi, a królestwo przeciwko królestwu. Tu i ówdzie zapanuje głód i zaraza i zdarzą się trzęsienia ziemi.” (Mt 24,6.7 BR);

„Bezbożni zaś są jak morze wzburzone,

które się nie może uciszyć

i którego fale wyrzucają muł i błoto.

Nie ma pokoju - mówi Bóg mój - dla bezbożnych.” (Iz 57,20.21 BT).

6. Jak w chwilach zagrożeń zachowują się ludzie, którzy nie mają nadziei w Bogu, a jak ci, którzy żyją z Nim w bliskiej społeczności? Łk 21,26; Ps 112,7.8

„Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte.” (Łk 21,26 BT);

„Kiedy zaś ludzie mdleć będą ze strachu i niepewności oczekiwania na to, co może się jeszcze zdarzyć - bo przecież moce niebieskie będą poruszone.” (Łk 21,26 BR);

„Ludzie konać będą ze strachu przeczuwając grozę, która na świat spadnie. Bo moce niebieskie będą wstrząśnięte.” (Łk 21,26 Kow);

„Nie ulęknie się złej nowiny,

jego serce jest stałe i ufające Jahwe.

Serce jego niewzruszone, nie wie, co trwoga,

aż ujrzy pohańbienie swych nieprzyjaciół.”(Ps 112,7.8 BP).

7. Kto daje nam tę nadzieję i wlewa pokój do serc? Jan 14,27; Rz 5,5

„Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka!” (Jan 14,27 BT);

„A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.” (Rz 5,5 BT);

„A nadzieja nie przynosi wstydu, gdyż miłość Boga rozlana jest w naszych sercach poprzez Ducha Świętego, który został nam dany.” (Rz 5,5 BGN).