39.NADZIEJA KTÓRA DAJE ZWYCIĘSTWO

Tekst przewodni: Rzym. 12:12

„W nadziei radośni, w ucisku cierpliwi, w modlitwie wytrwali.” (Rzym. 12:12 BW);

„Cieszcie się nadzieją. W prześladowaniu bądźcie wytrwali. Trwajcie w modlitwie.” (Rzym. 12:12 BP).

1. Czy nadzieja, którą posiadamy, wiążę się wyłacznie z oczekiwaniem wieczności? Ps 40,2-6; Przyp.Sal. 13,12

„Całą moją nadzieję położyłem w Jahwe,

i nakłonił się ku mnie, i wysłuchał moje wołanie.

Wydźwignął mnie z przepastnego dołu, z grząskiego bagna;

postawił nogi moje na skale i umocnił moje kroki.

W usta moje włożył nową pieśń, hymn ku czci naszego Boga.

Wielu to ujrzy i przejmie ich trwoga, i zaufają Jahwe.

Błogosławiony człowiek, który nadzieję swoją złożył w Jahwe,

a nie przyłącza się do ludzi zuchwałych ani do tych, którzy drogą kłamstwa podążają.

Nieprzeliczone są Twoje cuda, któreś uczynił, Jahwe, Boże mój,

a w zamierzeniach Twoich względem nas nie ma równego Tobie.

Chciałbym je głosić i o nich opowiadać, ale zbyt wiele ich, by móc je wyliczyć.” (Ps 40,2-6 BP);

„Serce boleje, gdy musi długo czekać, a źródłem życia są spełnione nadzieje.” (Przyp.Sal. 13,12 BR);

„Nadzieja, która się odwłóczy, trapi duszę; drzewem żywota pożądanie wypełnione.” (Przyp.Sal. 13,12 JW).

Uwaga: Jako chrześcijanie nie powinniśmy ograniczać naszej nadziei, jaką pokładamy w Bogu, wyłącznie do nadziei eschatologicznych – powtórnego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa, zmartwychwstania i wieczności. Wszak Chrystus, podobnie jak Ojciec, jest z nami zawsze (Mt 28,20; Jan 14,23). Dziś więc możemy i powinniśmy odbierać rozliczne łaski i błogoslawieństwo płynące z Jego obecności. On od każdego z nas „nie jest daleko” (DzAp 17,27)!

Do uwagi:

„Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».” (Mt 28,20 BT);

„Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy.” (Jan 14,23 BW);

„Odpowiedział mu Jezus: Jeśli ktoś Mnie miłuje, zachowuje moją naukę. Dlatego Ojciec mój również go umiłuje; przyjdziemy do niego i będziemy w nim przebywać.” (Jan 14,23 BR);

„Aby szukały Boga, czując Jego obecność, i aby Go znalazły, bo rzeczywiście jest On niedaleko od każdego z nas.” (DZAp 17,27 BP);

„Aby szukali Pana, owaby go snać namacali i znaleźli, aczkolwiek od każdego z nas nie jest daleko.” (DzAp 17,27 BG).

2. Jakie rozterki rodzą się czasami w umysłach chrześcijan, oczekujących na przyjście Pana, i jak na te rozterki odpowiada ap. Piotr? 2 Ptr 3,8.9

„Szczególnie jednak powinniście pamiętać, o tym, że u Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Pan nie zwleka z wypełnieniem tego, co przyobiecał, mimo iż niektórzy myślą inaczej. On tylko jest cierpliwy względem was. Nie chce bowiem niczyjej zagłady, lecz pragnie, żeby się wszyscy nawrócili.” (2 Ptr 3,8.9 BR);

„Niech to jedno, umiłowani, nie uchodzi uwagi waszej, że u Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania.” (2 Ptr 3,8.9 BW).

3. Na jakie przykłady powołuje się ap. Jakub, pragnąc umocnić w nadziei tych chrześcijan, których życie doświadcza szczególnie boleśnie? Jak 5,7-11

„Wytrwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana! Oto rolnik, wyczekuje drogocennego plonu ziemi, cierpliwie wypatrując, aż spadnie deszcz jesienny i wiosenny. I wy także trwajcie cierpliwie i umacniajcie swe serca, gdyż bliskie jest przyjście Pana. Nie uskarżajcie się, bracia, jedni na drugich, abyście nie byli sądzeni. Oto Sędzia (już) stoi u drzwi. W znoszeniu trudów i w cierpliwości bierzcie, bracia, przykład z proroków, którzy przemawiali w imieniu Pana. Oto jako błogosławionych czcimy tych, którzy wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Joba i jak Pan go wynagrodził, bo Pan jest miłosierny i litościwy.” (Jak 5,7-11 BP).

4. Co bardzo pomaga w spokojnym i ufnym znoszeniu życiowych przeciwności? Kol 3,1-4

„Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie jest Chrystus siedzący po prawicy Boga. Zdążajcie do tego, co w górze, a nie do tego, co na ziemi. Albowiem umarliście i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. A kiedy Chrystus - nasze życie ukaże się, wtedy i wy razem z Nim zajaśniejecie w chwale.” (Kol 3,1-4 BP).

5. Co ap. Paweł napisał o potrzebie powierzenia wszystkich spraw życiowych Bogu? Flp 4,4-7; Rz 8,14-17

„Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się. Skromność wasza niech będzie znana wszystkim ludziom: Pan jest blisko. Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.” (Flp 4,4-7 BW);

„Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się. Wasza uprzejmość niech będzie znana wszystkim ludziom: Pan jest blisko! Przestańcie martwić się o cokolwiek, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem przedstawiajcie wasze prośby Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł waszych serc i waszych myśli w Chrystusie Jezusie.” (Flp 4,4-7 BPD);

„Wszyscy, którzy dają się prowadzić Duchowi Bożemu, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, żeby znów trwać w bojaźni, lecz został wam dany duch przybrania za synów, w którym to duchu wołamy: Abba, Ojcze! Sam zaś Duch daje świadectwo duchowi naszemu o tym, że jesteśmy dziećmi Bożymi. A jeśli dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa. Jeżeli bowiem z Nim współcierpimy, to wspólnie będziemy również przebywać w chwale.” (Rz 8,14-17 BR).

6. W jakim kontekście ap. Paweł rozpatrywał wszystkie przypadłości życiowe, jakie go spotykały na drodze za Chrystusem? 2 Kor 4,16-18

„Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem. Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały, nam, którzy nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne.” (2 Kor 4,16-18 BW);

„Dlatego to nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. Niewielkie bowiem utrapienia nasze obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie.” (2 Kor 4,16-18 BR).

7. Jakie trzy cechy dowodzą w szczególny sposób, że jesteśmy dziećmi naszego Niebieskiego Ojca, naśladowcami Jezusa Chrystusa i Apostołów? Rz 12,12

„Ożywieni radosną nadzieją, cierpliwie znoście uciski, módlcie się z wytrwałością.” (Rz 12,12 BR);

„W nadziei radośni, w ucisku wytrwali, w modlitwie oddani.” (Rz 12,12 BPD).