42.WARTOŚĆ I WPŁYW MIŁOŚCI cz. I

Tekst przewodni: 1 Jan 3:1

„Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał.” (1 Jan 3:1 BW);

„Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że nazwani jesteśmy synami bożymi i jesteśmy. Dlatego nie zna nas świat, że jego nie zna.” (1 Jan 3:1 JW).

Wstęp: Każdy człowiek pragnie być kochany. Miłość jest potężną, przeobrażającą siłą, która łamie i zdobywa ludzkie serca. Tego, kto kocha, nie złamią i nie zniechęcą żadne przeciwności; dla tego, kto kocha, żaden trud nie jest zbyt ciężki, i żadna ofiara zbyt wielka.

1. Jakie poselstwo powinno najpotężniej przemawiać do ludzi? 1 Kor 2,1.2

„Bracia! I ja, kiedy przybyłem do was, aby wam oznajmić świadectwo o Bogu, nie zamierzałem zabłysnąć słowem lub mądrością. Postanowiłem bowiem, że nie będę wśród was znał niczego poza Jezusem Chrystusem i to ukrzyżowanym.” (1 Kor 2,1.2 BP);

„Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wyniosłością mowy lub mądrości, głosząc wam świadectwo Boże. Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego.” (1 Kor 2,1.2 BW).

2. Jaki wpływ na szczere serca wywiera prawda o miłości Chrystusowej, i do jakich wniosków prowadzi tych, którzy miłość tę przyjęli? 2 Kor 5,14.15

„Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli. A właśnie za wszystkich umarł Chrystus po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.” (2 Kor 5,14.15 BT).

3. Co czyni dla nas Bóg, gdy jako skruszeni winowajcy stajemy w modlitwie przed Jego niewidzialnym tronem? 1 Jan 1,9; por. DzAp 2,37.38

„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jan 1,9 BW);

„Jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, [On] jest wierny i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej niesprawiedliwości.” (1 Jan 1,9 BPD);

„Gdy usłyszeli te słowa, przejęli się do głębi serca i zapytali Piotra i pozostałych apostołów: Cóż mamy czynić, bracia? I rzekł do nich Piotr: Nawróćcie się i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych. Wtedy też otrzymacie w darze Ducha Świętego.” (DzAp 2,37.38 BR);

„A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.” (DzAp 2,37.38 BW).

4. Dlaczego Bóg jest nam tak życzliwy? Jan 16,26.27

„W tym dniu będziecie prosić w imię moje. I nie mówię, że Ja będę wstawiał się do Ojca za wami. Ojciec bowiem sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyliście, że Ja wyszedłem od Ojca.” (Jan 16,26.27 BP);

„W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga.” (Jan 16,26.27 BT).

5. Czego pragnie Bóg dla wszystkich ludzi? 1 Tym 2,4; por. Ezech 33,11

„Który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.” (1 Tym 2,4 BT);

„Powiedz im: Jakom żyw - mówi Wszechmocny Pan - nie mam upodobania w śmierci bezbożnego, a raczej, by się bezbożny odwrócił od swojej drogi, a żył. Zawróćcie, zawróćcie ze swoich złych dróg! Dlaczego macie umrzeć, domu izraelski?” (Ezech 33,11 BW).

6. W jakich słowach opisane zostały Boże dary zbawienne, w których mamy udział? 1 Kor 2,9; por. Iz 64,1-4

„Lecz właśnie nauczamy, jak zostało napisane: ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.” (1 Kor 2,9 BR);

„Podobnie jak ogień pali chrust i sprawia wrzenie wody

- abyś dał poznać Twe imię wrogom.

Przed Tobą drżeć będą narody,

gdy dokonasz dziwów nadspodziewanych,

Zstąpiłeś: przed Tobą skłębiły się góry

i o których z dawna nie słyszano.

Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało,

żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego,

co w nim pokłada ufność.

Wychodzisz naprzeciw tych,

co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach.

Oto Tyś zawrzał gniewem,

bośmy grzeszyli przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani.” (Iz 64,1-4 BT);

„Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił, oby przed tobą zatrzęsły się góry

- jak ogień zapala chrust i powoduje, że kipi woda, oby było objawione twoje imię twoim nieprzyjaciołom, tak że narody będą drżeć przed tobą,

gdy czynisz dziwne rzeczy, których nie oczekiwaliśmy! Obyś zstąpił i zastrzęsły się góry przed tobą!

Czego od wieków nie słyszano, czego ucho nie słyszało i oko nie widziało oprócz ciebie, Boga działającego dla tego, który go oczekuje.” (Iz 64,1-4 BW);

„Tak jak gałęzie suchego drzewa w płomieniach

lub jak woda gotująca się na ogniu.

Uczyń to i ukaż swoje Imię wrogom i spraw,

by narody drżeć poczęły przed Twoim obliczem,

gdy będziesz dokonywał swoich dzieł niezwykłych,

Ty, którego słowa nikt nigdy nie słyszał.

Żadne ucho nie słyszało, żadne oko nie widziało,

żeby jakiś bóg działał tak, jak Ty zwykłeś działać

dla dobra tych, którzy Ci zaufali.

Idziesz wciąż przed tymi, co sprawiedliwie żyją,

i pamiętają o Twoich drogach.

Słusznie gniewałeś się na nas,

bośmy ciężko zgrzeszyli od dawna i buntowaliśmy się przeciw Tobie.” (Iz 64,1-4 BR).

Uwaga: Powyższe teksty nie mówią o chwale Niebios, jaka oczekuje na zbawionych. Opisują one niepojętą dla ludzkiego umysłu i serca, zbawiającą miłość Bożą, która sprawiła, że Syn Najwyższego zstąpił na Ziemię, aby być Człowiekiem, a przez ofiarowanie siebie samego, zapewnić nam zbawienie!

7. Jak trwała jest miłość, i co w wieczności będzie szczególnym przywilejem i źródłem szczęścia zbawionych? 1 Kor 13,8; Obj 22,3.4

„Miłość nigdy nie ustaje, chociaż dar przemawiania z natchnienia Bożego zniknie, chociaż dar modlenia się w obcych językach przeminie, chociaż wiedzy zabraknie.” (1 Kor 13,8 BP);

„Miłość nigdy nie ustaje; jeśli natomiast chodzi o proroctwa — zostaną spełnione; jeśli o języki — skończą się, jeśli o poznanie — straci swoją ważność.” (1 Kor 13,8 BPD);

„Miłość nigdy nie ginie; choć proroctwa się skończą, choć dar języków ustanie, choć umiejętność zniszczeje.” (1 Kor 13,8 JW);

„Nic godnego klątwy już odtąd nie będzie, a będzie w nim tron Boga i Baranka, słudzy zaś Jego będą cześć Mu oddawali.

Oglądać będą Jego oblicze, a imię Jego - na ich czołach.” (Obj 22,3.4 BP);

„Nie będzie już niczego, co jest dotknięte przekleństwem. Tron Boga i Baranka będzie z nim, a słudzy jego cześć mu oddawać będą. Spoglądać będą na oblicze jego, a imię jego nosić będą na czołach swoich.” (Obj 22,3.4 Kow).