45.CECHY PRAWDZIWEJ MIŁOŚCI cz. II

Tekst przewodni: Jak 4,17

„Kto więc umie dobrze czynić, a nie czyni, dopuszcza się grzechu.” (Jak 4,17 BW).

1. Od czego jest wolna prawdziwa miłość? 1 Kor 13,5 cz. I; por. Flp 3,19

„nie postępuje nieprzystojnie,” (1 Kor 13,5 cz I. BW);

„nie dopuszcza się bezwstydu,” (1 Kor 13,5 cz I.BT);

„nie zachowuje się nietaktownie,” (1 Kor 13,5 cz I.BP);

„nie zachowuje się niewłaściwie,” (1 Kor 13,5 cz I.BGN);

„dobrych nie narusza obyczajów,” (1 Kor 13,5 cz I.Kow);

„Miłość niczym się nie brzydzi jakoby nieprzystojnymi,” (1 Kor 13,5 cz I.BB);

„Końcem ich będzie zatracenie, bogiem ich jest brzuch; przechwalają się ze swych niecnych czynów, a myśli ich są przyziemne.” (Flp 3,19 Kow);

„Których koniec jest zatracenie, których Bóg jest brzuch, a chwała w hańbie ich, którzy się o rzeczy ziemskie starają.” (Flp 3,19 BG).

Uwaga: Ap. Paweł zdaje się tutaj mówić coś tak oczywistego, że aż nas zadziwia; bo przecież jest oczywiste, że miłość nie może być nieprzyzwoita!

- Być może miał on na myśli niewłaściwe zachowanie Koryntian podczas Wieczerzy Pańskiej, połączonej z agapą (ucztą miłości), kiedy to dochodziło do gorszących scen: „jeden jest głodny, a drugi pijany” (1 Kor 11,21)?

2. Poprzez jakie postępowanie naród izraelski zgrzeszył wobec Boga bezwstydem? Jer 6,15-17

„Zawstydzą się [może], że popełnili rzecz wstrętną? Ależ bynajmniej! Wstyd ich nie ogarnia, nie potrafią się nawet rumienić. Dlatego zginą wraz z ginącymi, runą, kiedy ich karą nawiedzę - rzecze Jahwe. Tak mówi Jahwe: - Przystańcie przy drogach i patrzcie, pytajcie o ścieżki pradawne, kędy jest droga najlepsza - tą postępujcie, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych! Lecz powiedzieli: "Nie pójdziemy!" Więc ustanawiałem stróżów nad nimi: "Nadsłuchujcie dźwięku surmy!" Lecz oni odrzekli: "Nie będziemy słuchać!"” (Jer 6,15-17 BP);

„I muszą się okryć wstydem, bo dopuszczali się zbrodni. Ale oni wcale się nie wstydzą, wstyd jest im obcy. I dlatego z tymi, co upadają, oni również upadną. Gdy tylko przed sąd ich powołam, wszyscy upadną, gdyż tak Pan mówi. Oto, co mówi Pan: Zatrzymajcie się na drodze i popatrzcie dokoła, zapytajcie też o drogi przeszłości. Poszukajcie drogi wiodącej do dobra i tam się udajcie - a dusze wasze odnajdą pokój. Lecz oni odrzekli, że nigdzie nie pójdą. Potem wyznaczyłem wam także strażników. Uważajcie - powiedziałem - na odgłosy trąby. Lecz oni odpowiedzieli, że na nic zważać nie będą.” (Jer 6,15-17 BR);

„Izali się zawstydzili, przeto że obrzydłość czynili? Zaiste ani się lud wstydził, ani ich prorocy do wstydu przywieść mogli; przetoż upadną między padającymi; czasu, którego ich nawiedzę, upadną, mówi Pan. Gdy tak Pan mawiał: Zastanówcie się na drogach, a spojrzyjcie i pytajcie się o ścieszkach starych, któraby była droga dobra, a chodźcie nią, a znajdziecie odpocznienie duszy waszej: tedy odpowiadali: Nie będziemy chodzili. A gdym postanawiał nad wami stróżów, mówiąc: Słuchajcie głosu trąby! tedy mawiali: Nie będziemy słuchać.” (Jer 6,15-17 BG).

3. Co jeszcze charakteryzuje człowieka, który posiada w sercu miłość? 1 Kor 13,5 cz. II [„nie szuka swego”]; por. 1 Mjż 26,18-25

„nie szuka swego” (1 Kor 13,5 cz. II. BW);

„nie szuka własnej korzyści” (1 Kor 13,5 cz. II. Kow);

„Potem zaczął na nowo odkopywać studnie, które wykopano za czasów jego ojca Abrahama, a które Filistyni zasypali po śmierci Abrahama. Nadawał im też takie same nazwy, jakie im nadał jego ojciec. Kiedy słudzy Izaaka kopali raz w dolinie, odkryli studnię z wodą źródlaną. Ale pasterze z Gerary zaczęli się kłócić z pasterzami Izaaka: "Ta woda należy do nas!" Dlatego więc nazwał tę studnię Esek, że sprzeczano się z nim [o nią]. Potem wykopali inną studnię, ale i o nią wszczęto kłótnię. Nazwał ją dlatego Sitna. Odszedł przeto stamtąd i wykopał jeszcze inną studnię. O nią już się nie kłócili. Nadał więc jej nazwę Rechobot, bo mówił: "Teraz dał nam Jahwe wolną przestrzeń, byśmy się mogli mnożyć w tym kraju". Stamtąd przeniósł się do Beerszeba. Tej samej nocy ukazał mu się Jahwe i rzekł:

- Jam jest Bóg Abrahama, twego ojca. Nie lękaj się, bo jestem z tobą! Będę ci błogosławił i pomnożę twoje potomstwo przez wzgląd na mego sługę Abrahama.

[Izaak] zbudował więc tam ołtarz i wzywał Imienia Jahwe. Tam też ustawił swoje namioty, a słudzy Izaaka wydrążyli studnię.” (1 Mjż 26,18-25 BP).

4. Do czego zostaliśmy zachęceni? 1 Kor 10,24; Jak 4,17

„Niech nikt nie szuka własnego dobra, lecz dobra bliźniego.” (1 Kor 10,24 BR);

„Niech nikt nie szuka własnej korzyści, lecz korzyści bliźniego.” (1 Kor 10,24 Kow);

„Kto więc umie dobrze czynić, a nie czyni, dopuszcza się grzechu.” (Jak 4,17 BPD).

5. Jakie problemy powstały w zborze korynckim, którego członkowie dbali raczej tylko o siebie i chcieli bezwzględnie egzekwować swoje prawa? 1 Kor 6,1.6-8

„Czy odważy się ktoś z was, gdy zdarzy się nieporozumienie z drugim, szukać sprawiedliwości u niesprawiedliwych, zamiast u świętych?” (1 Kor 6,1 BT);

„Jak to wygląda, że brat z bratem się procesuje i to jeszcze przed niewierzącymi? Już sam fakt, że wnosicie przeciwko sobie skargi do sądu, świadczy o was niekorzystnie. Dlaczego raczej nie znosicie cierpliwie krzywd? Dlaczego raczej nie zapominacie o wyrządzonych wam szkodach? Lecz wy sami wyrządzacie krzywdy oraz dopuszczacie się grabieży i to jeszcze na braciach.” (1 Kor 6,6-8 BP).

6. Czy gniewliwość dowodzi miłości? 1 Kor 13.5 cz. III; Ef 4,26

„nie unosi się gniewem” (1 Kor 13,5 cz.III BT);

„Możecie się gniewać, ale nie grzeszcie. Słońce niech nie zachodzi nad waszym gniewem.” (Ef 4,26 BP);

„[Gdybyście zaś popadli w gniew, to nawet] gniewając się, nie grzeszcie i nie trwajcie w owym gniewie przez dzień cały.” (Ef 4,26 BR).

Uwaga: „Zasadniczo chodzi tu o to, że chrześcijańska miłość nie daje się wyprowadzić z równowagi. Rozdraznienie zawsze jest oznaką klęski. Tracąc równowagę, tracimy wszystko. Kipling powiada, że oznaką hartu woli człowieka jest jego podniesione czoło wtedy, gdy wszyscy inni z rezygnacją pochylają głowy. Tego rodzaju człowiek nie odpłaca nienawiścia; panując nad sobą może panować nad wszystkim innym” (W. Barclay, Komentarz do Listów do Koryntian, s. 177).

7. Czy człowiek, który kieruje się w swym postępowaniu miłością, pamięta długo wyrządzoną sobie krzywdę, albo szuka rewanżu i pomsty? 1 Kor 13,5 cz.ost.; Ef 4,32; por. 1 Mjż 45,3-8

„nie pamięta złego” (1 Kor 13,5 cz.ost. BT);

„uraz nie pamięta” (1 Kor 13,5 cz.ost. Kow);

„nie liczy zła” (1 Kor 13,5 cz.ost. BGN);

„Bądźcie dla drugich dobrzy i miłosierni. Wybaczajcie sobie nawzajem, jak i wam przebaczył Bóg w Chrystusie.” (Ef 4,32 BP);

„Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie.” (Ef 4,32 BW);

„Potem rzekł Józef do braci swoich: Jam jest Józef! Czy żyje jeszcze ojciec mój? A bracia jego nie mogli mu odpowiedzieć, bo się go zlękli. Józef zaś rzekł do braci swoich: Zbliżcie się, proszę, do mnie! A gdy się zbliżyli, rzekł: Jam jest Józef, brat wasz, którego sprzedaliście do Egiptu. Lecz teraz nie trapcie się ani nie róbcie sobie wyrzutów, żeście mnie tu sprzedali, gdyż Bóg wysłał mnie przed wami, aby was zachować przy życiu. Bo już dwa lata trwa głód na ziemi, a jeszcze będzie pięć lat bez orki i żniwa. Bóg posłał mnie przed wami, aby zapewnić wam przetrwanie na ziemi i aby wielu zostało zachowanych przy życiu. Tak więc nie wyście mnie tu posłali, ale Bóg, który mnie ustanowił opiekunem faraona i panem jego domu, i władcą całej ziemi egipskiej.” (1 Mjż 45,3-8 BW).