50.MIŁOŚĆ BRATERSKA

Tekst przewodni: 1 Kor 8:1

„A co do mięsa, składanego w ofierze bałwanom, wiemy, że wszyscy mamy właściwe poznanie. Poznanie nadyma, ale miłość buduje.” (1 Kor 8:1 BW).

1. Jakie przykazanie dał Jezus Chrystus wszystkim Swoim naśladowcom? Jan 13,34.35

„Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali. Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem. Po tej miłości, którą będziecie mieć jedni do drugich, wszyscy poznają, żeście uczniami moimi.” (Jan 13,34.35 BP);

„Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».” (Jan 13,34.35 BT).

2. Jak ma wyglądać prawdziwa, chrześcijańska i braterska miłość? Rz 12,9.10; 13,8-10

„Miłość ma być bez obłudy. Brzydząc się złem, podążajcie za dobrem. We wzajemnej miłości braterskiej bądźcie serdeczni. We wzajemnym szacunku bądźcie uprzedzający.” (Rz 12,9.10 BP);

„Miłość niech będzie nieobłudna; miejcie w obrzydliwości złe; imając się dobrego. Miłością braterską jedni ku drugim skłonni bądźcie, uczciwością jedni drugich uprzedzając.” (Rz 12,9.10 BG);

„Miłość niech będzie nieobłudna. Brzydźcie się złem, lgnijcie do dobra. W braterskiej miłości kochajcie się jak rodzice i dzieci, wyprzedzajcie siebie nawzajem w okazywaniu szacunku.” (Rz 12,9.10 BPD).

3. Co jest czynnikiem budującym życie zborowe, a co je niszczy? 1 Kor 8,1; Jak 3,13-18

„Z kolei sprawa ofiar składanych bożkom. Wiadomo, że wszyscy mamy o tym należytą wiedzę. Wiedza jednak nadyma pychą, miłość natomiast buduje.” (1 Kor 8,1 BP);

„Jeżeli jest wśród was ktoś dostatecznie mądry i doświadczony, niech swoim nienagannym postępowaniem udowodni, że w tym, co czyni, kieruje się zawsze łagodnością i mądrością. Jeżeli jednak pielęgnujecie w swych sercach gorycz zazdrości, jeżeli jesteście skłonni do kłótni, to nie powinniście się niczym przechwalać i kłamstwem fałszować prawdy. Nie byłaby to bowiem mądrość, która pochodzi z góry; byłaby to mądrość ziemska i zmysłowa, i szatańska. Bo gdzie panuje zazdrość i nienawiść, tam też zaraz pojawia się zamęt i wszelkie zło. Mądrość, która pochodzi z góry, jest przede wszystkim czysta, skłonna do zgody, wyrozumiała, uległa, pełna miłosierdzia i dzieł dobrych, wolna zaś od względów ludzkich i wszelkiej obłudy. Otóż ci, którzy są zatroskani o pokój, dokonują zasiewu, który wyda owoce sprawiedliwości.” (Jak 3,13-18 BR);

„Kto spośród was jest mądry i rozsądny? Niech wykaże się w swoim nienagannym postępowaniu uczynkami dokonanymi z łagodnością właściwą mądrości! Natomiast jeżeli żywicie w sercach waszych gorzką zazdrość i skłonność do kłótni, to nie przechwalajcie się i nie sprzeciwiajcie się kłamstwem prawdzie! Nie na tym polega zstępująca z góry mądrość, ale mądrość ziemska, zmysłowa i szatańska. Gdzie bowiem zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Mądrość zaś [zstępująca] z góry jest przede wszystkim czysta, dalej, skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój.” (Jak 3,13-18 BT);

„Jeźli kto jest mądry i umiejętny między wami? niech pokaże dobrem obcowaniem uczynki swoje w mądrej cichości. Ale jeźli macie gorzką zawiść i zajątrzenie w sercu waszem, nie chlubcież się, ani kłamcie przeciwko prawdzie. Nie jestci ta mądrość z góry zstępująca, ale ziemska, bydlęca, dyjabelska. Bo gdzie jest zawiść i zajątrzenie, tam i rozterki, i wszelka zła sprawa. Ale mądrość, która jest z góry, najprzódci jest czysta, potem spokojna, mierna, powolna, pełna miłosierdzia i owoców dobrych, nieposądzająca, i nieobłudna. Ale owoc sprawiedliwości w pokoju bywa siany tym, którzy pokój czynią.” (Jak 3,13-18 BG).

4. Na jakie sprawy zwrócił uwagę ap. Paweł, który chciał, aby w zborach Bożych panowała chrześcijańska, przepojona miłością atmosfera? Flp 2,1-4

„Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością. I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze.” (Flp 2,1-4 BW);

„Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli - jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu, jeśli jakieś serdeczne współczucie - dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich!” (Flp 2,1-4 BT);

„Jeśli więc jest jaka pociecha w Chrystusie, jeśli jaka radość miłości, jeśli jaka społeczność ducha, jeśli jaka czułość miłosierdzia dopełnijcie wesela mojego, abyście to samo rozumieli, tę samą miłość mieli, jednomyślnie to samo rozumieli, nic przez współzawodnictwo ani dla próżnej chwały; ale w pokorze uważając jeden drugiego za wyższego od siebie, mając każdy na uwadze, nie to co jest jego, ale to co drugich.” (Flp 2,1-4 JW).

5. W czym również objawia się wzajemny szacunek, będący podstawą braterskich stosunków? Ef 4,25; Zach 8,16.17

„Dlatego odrzuciwszy kłamstwo, niech każdy mówi prawdę bliźniemu swemu, bo jesteście członkami jednego Ciała.” (Ef 4,25 BP);

„Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.” (Ef 4,25 BW);

„Oto co powinniście czynić: Mówcie prawdę jeden drugiemu i dbajcie o rzetelne i sprawiedliwe sądy w bramach waszych! Nie knujcie przeciw sobie nawzajem złych zamiarów, nie bądźcie pochopni do krzywoprzysięstwa! Bo tego wszystkiego nienawidzę - mówi Jahwe.” (Zach 8,16.17 BP);

„A takie przykazania powinniście zachować: Bądźcie prawdomówni wobec bliźnich, w bramach waszych ogłaszajcie wyroki sprawiedliwe, zapewniające zgodę! Nie knujcie w sercu zła względem bliźnich, nie przysięgajcie fałszywie, gdyż tego wszystkiego nienawidzę» - wyrocznia Pana.” (Zach 8,16.17 BT).

6. W jaki sposób chrześcijanin postępuje wobec swych współbraci, jeżeli naprawdę ma w sercu miłość? 1 Tes 5,14.15

„Zachęcamy was, bracia, upominajcie niekarnych, pocieszajcie małodusznych, słabych podtrzymujcie na duchu, a dla wszystkich bądźcie cierpliwi. Czuwajcie nad tym, aby jeden drugiemu złem za zło nie odpłacał, lecz zawsze dobro wyświadczajcie sobie nawzajem, jak i wszystkim ludziom.” (1 Tes 5,14.15 BP);

„Bracia kochani, prosimy was o to: karćcie tych, którzy nieład szerzą, dodawajcie odwagi małodusznym, podtrzymujcie słabych i miejcie cierpliwość ze wszystkimi. Czuwajcie nad tym, żeby nikt nikomu nie odpłacał złem za zło; odwrotnie, starajcie się czynić dobrze jeden drugiemu i w ogóle wszystkim ludziom.” (1 Tes 5,14.15 Kow);

„Lecz zachęcamy was, bracia, napominajcie tych, co nie znają Praw, pocieszajcie trwożliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie cierpliwi względem wszystkich. Uważajcie, aby ktoś komuś złem z powodu zła nie oddał, ale zawsze dążcie do szlachetnego, jedni względem drugich oraz względem wszystkich.” (1 Tes 5,14.15 BGN).

7. Co było motywem pracy ap. Pawła? 1 Tes 2,1-8

„Bo sami wiecie o tym, bracia, że nasze przybycie do was nie było bezowocne. Po cierpieniach i zniewagach doznanych w Filippi - o czym wam wiadomo - zaufawszy Bogu odważyliśmy się głosić wam, pomimo trudności, ewangelię Bożą. Nauczanie nasze nie opiera się na błędzie. Nie kieruje nim nieczysta pobudka ani podstęp, lecz tak głosimy ewangelię, jak Bóg, który nas uznał godnymi tego, nam ją powierzył, nie aby przypodobać się ludziom, lecz Bogu badającemu nasze serca. Nigdy przecież nie posługiwaliśmy się - jak wiecie - pochlebstwami ani nie kierowaliśmy się ukrytą chciwością. Bóg tego świadkiem. Nie szukaliśmy też sławy u ludzi - ani u was, ani u innych; chociaż mogliśmy występować z całą powagą apostołów Chrystusa, to jednak byliśmy dla was łagodni jak matka, która troskliwie opiekuje się swoimi dziećmi. Kochając was tak bardzo, pragnęliśmy dać wam nie tylko ewangelię Bożą, lecz i nasze życie, ponieważ staliście się nam drodzy.” (1 Tes 2,1-8 BP);

„Albowiem sami wiecie, bracia, jakie było przyjście nasze do was, że nie było ono daremne, ale chociaż przedtem, jak wiecie, w Filippi ucierpieliśmy i byliśmy znieważeni, to jednak w Bogu naszym nabraliśmy odwagi, by w ciężkim boju głosić wam ewangelię Bożą. Albowiem kazanie nasze nie wywodzi się z błędu ani z nieczystych pobudek i nie kryje w sobie podstępu, lecz jak zostaliśmy przez Boga uznani za godnych, aby nam została powierzona ewangelia, tak mówimy, nie aby się podobać ludziom, lecz Bogu, który bada nasze serca. Albowiem nigdy nie posługiwaliśmy się pochlebstwami, jak wiecie, ani też nie kierowaliśmy się pod jakimkolwiek pozorem chciwością; Bóg tego świadkiem, nie szukaliśmy też chwały u ludzi ani u was, ani u innych, chociaż jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być w wielkim poważaniu; przeciwnie, byliśmy pośród was łagodni jak żywicielka, otaczająca troskliwą opieką swoje dzieci. Żywiliśmy dla was taką życzliwość, iż gotowi byliśmy nie tylko użyczyć wam ewangelii Bożej, ale i dusze swoje oddać, ponieważ was umiłowaliśmy.” (1 Tes 2,1-8 BW).